به گزارش دیوان نیوز؛ مدیرمسئول در یادداشتی نوشت: در آموزه‌های دینیِ ما، «جهاد»، به معنای کوشیدنِ همراه با فداکاری در راه خدا با جان، مال و دیگر داشته‌های انسانی است و «مدیر جهادی»، در فرهنگ دینی تنها یک نیت برای خدمت کردن دارد، آن‌هم خداست، بدونِ اشراف‌گرایی و مهم‌تر از همه عافیت طلبی دنیوی!
بدون تعارف، حالا که خوزستان را غرق در تشنگی می‌بینیم، تنها یک حسرتِ بزرگ داریم؛ «ای کاش انتخابات ریاست جمهوری، اکنون برگزار شده بود»!
ای کاش هنوز هم در کورانِ تبلیغات و رفتارهای پوپولیستی برخی از این آقایانِ بهارستان‌نشین ملقب به «مرد میدان» بودیم و بوی کبابِ پُست و سِمت از بحران و مردم می‌آمد...
اما این‌بار بر خلافِ آن سیلِ عظیم، خوزستانِ ما در بی‌آبی، چندان مورد اقبال برخی از مسئولین قرار نگرفته و شهری که مردمِ خونگرمش، هشت سالِ تمام در دفاع از تمامیت ارضی‌مان مقابل دشمن جنگیدند و جان دادند، خالی از مدیران به اصطلاح جهادی است! خالی از قالیباف‌ها که در کورانِ انتخابات در جمع مردم و هم‌درد زخم‌هایشان بودند، اما حالا که دیگر، مناسباتِ سیاسی، اجازه بهره‌برداری از دردِ مردم را به جنابشان نمی‌دهد، آبِ سرد و نانِ گرم بهارستان، آن‌ها را بدجور نمک‌گیر کرده و خوزستان و مردمانش به دستِ فراموشی سپرده‌اند و با دردِ مردم تا سال ۱۴۰۴، دستِ بدرود، داده‌اند.
راستی حالا که بحثِ خوزستان شد، یاد «حاج‌قاسم» افتادم، آن زمان که در سیلِ خوزستان در کنار مردم بود می‌گفت:«دست و پای مردم خوزستان را باید ببوسیم و اگر ببوسیم کار زیادی نکرده‌ایم، خوزستان و خصوصا مناطق عربی آن دژ مستحکم ایران و مردمشان باوفاترین مردم ما هستند.»
مردِ میدانِ جهاد کجا و مردان عرصه تبلیغات کجا! خداقوت مرد تبلیغاتی-جهادی که نام و عمل مردان میدان را هم به بیراهه می‌کشی و نهایتا، از زیر باد اسپیلت خنک دفترت، قدمی به بیرون نمی‌گذاری...
نویسنده: مهرداد تیموری