رضا شاعری/ به گزارش اختصاصی دیوان نیوز؛ مازندرانی ها وقتی می خواهند اوج منش پهلوانی و دلاوری یک نفر را به کلام بیاورند، یا پهلوانی را مورد خطاب قرار دهند، می گویند، فلانی «مردِ مردی است» یا «گَت مردی است» و یا اگر شجاعت، دلیری و چابکی فردی را بخواهند توصیف کنند او را پلنگ مازندران خطاب می کنند. این توصیفات که خاصه ی فرهنگ مازنی است برای نامداران «چِش دار مردی» نیز استفاده می شود.
با این مقدمه باید خوب به این عکس بنگرید، این پرتره برای اینکه ثبت شود، راه های زیادی را دویده و فراز و فرود بسیاری را گذرانده تا «چِش دار مردی» شود.
این چشم ها، این چشم های شورانگیز، این نگاه پهلوانی و سراسر غرور، مرا یاد آن غزل استاد حسین منزوی می اندازد که می گوید: دریای شور انگیز چشمانت چه زیباست... یا آن عنوان زیبای کتاب بزرگ علوی، چشم هایش...
این ابروان شکافته، اصلا این نگاه ژرف خودِ ایران ماست... این چشم ها و نگاه نافذ که به خوبی به تصویر کشیده شده، همین قدر ایران پر تلاش و شاید زخم خورده از سختی در روزگار نا به سامان آدمیان است، همین قدر پر غرور و ایستاده و شکوهمند همچون تاریخش...
شاید زیباترین پرتره ای که از حسن یزدانی ثبت شده باشد همین عکس «بن لووی عکاس آمریکایی» در پاریس باشد...
این نشانه ها خبر از این می دهد که صاحب آن سالیانی جنگیده، خاک شده، شکست خورده، پیروز شده تا چنین در ۲۶ سالگی شورمندانه و پهلوانانه به لنز دوربین زُل بزند...
حسن یزدانی پهلوان مازندرانی، تجسم ایران آرمانی و منش پهلوانی است برای ما... پهلوانی و قهرمانی حسن‌یزدانی آن هنگام بود که «ماهان» پسر بچه سندروم داون او را خاک کرد. وقتی چند سال پیش برای مصدومیت رقیب قدیمی و امریکایی اش پیام فرستاد و آرزوی سلامتی کرد...
یزدانی امروز در مصاحبه بعد از فینال هم گفته بود، الگوی من از نظر اخلاقی، جهان پهلوان تختی است و به حق آن ادعا را در کردارش ساری و جاری کرده است، به این عکس خوب نگاه کنید، صدای نفس نفس زذنش می آید، پهلوان پهلوان می ماند.
نیم قرن است که هر کشتی گیر و هر قهرمانی در این دیار، فقط یک رقیب دارد و آن هم آقا تختی است، همان که پهلوان زنده مانده ی تاریخ معاصر ماست که نه برای طلای المپیکش، بلکه برای دلی که از ملت ایران برده، به شمایل ابدی پهلوان تبدیل شده است. یعنی این جوان ها می توانند آقا تختی های نسل ما شوند؟
نویسنده: رضا شاعری