به گزارش دیوان نیوز و به نقل از ساینس، گروه تحقیقاتی دانشگاه آدلاید استرالیا اعلام کرد: میان ۴۳ استرالیایی که در اوایل همه‌گیری با کووید ۱۹ خفیف دست و پنجه نرم کردند، ۹۰ درصد آنان ۱۲ ماه بعد آنتی‌بادی داشتند و تنها ۵۱.۲ درصد دارای آنتی‌بادی‌هایی بودند که «فعالیت خنثی‌کنندگی» در برابر نسخه اصلی ویروس نشان می‌دادند و فقط ۴۴.۲ درصد آنتی‌بادی‌هایی داشتند که می‌توانست نوع اولیه آلفا را خنثی کند.
آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده علیه نوع دلتای غالب و بسیار قابل انتقال تنها در ۱۶.۲ درصد وجود داشت. همچنین در ۱۱.۶ درصد افراد آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده در برابر سویه گاما و تنها در ۴.۶ درصد افراد در برابر سویه بتا مشاهده شد.
محققان گفتند: افرادی که مبتلا به کووید ۱۹ خفیف بودند، ۱۲ ماه پس از بهبودی در برابر عفونت با انواع سارس کوو ۲ در گردش و تازه در حال ظهور آسیب‌پذیر است.
این یافته‌ها مزایای بالقوه تطبیق واکسن‌های تقویت‌کننده را برای انواع در حال گردش همچنین نحوه طراحی واکسن‌های سالانه آنفلوآنزا را برای گونه‌های فعلی آنفلوانزا تقویت می‌کند.
۱۰۰ میلیون نفر مبتلا به کووید طولانی‌مدت بوده یا هستند
محققان دانشگاه میشیگان بر اساس بررسی خود از ۴۰ تحقیق قبلی از ۱۷ کشور و تجربیات بیماران مبتلا به کووید طولانی‌مدت تخمین می‌زنند که بیش از ۴۰ درصد از نجات‌یافتگان کووید در سراسر جهان عوارض طولانی‌مدت این بیماری را داشته‌اند. کووید طولانی‌مدت به وجود علائم جدید یا پایدار در چهار هفته یا بیشتر پس از عفونت تعریف می‌شود.
محققان اظهار کردند: شیوع این بیماری در میان بازماندگانی که نیاز به بستری شدن داشتند به ۵۷ درصد می‌رسد و این میزان در میان بازماندگان زن ۴۹ درصد و در میان مردان ۳۷ درصد است.
تخمین زده شده نرخ کووید طولانی‌مدت در آسیا ۴۹ درصد، در اروپا ۴۴ درصد و در آمریکای شمالی ۳۰ درصد است. در میان شایع‌ترین مشکلات، خستگی ۲۳ درصد و تنگی نفس، درد مفاصل و مشکلات حافظه هر کدام ۱۳ درصد افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
به گفته محققان این تحقیق همه موارد کووید طولانی‌مدت را ثبت نکرده است و بر اساس برآورد سازمان بهداشت جهانی از ۲۳۷ میلیون عفونت کووید-۱۹ در سراسر جهان حدود ۱۰۰ میلیون نفر پیامدهای مرتبط با سلامتی کووید طولانی‌مدت را تجربه کرده یا تجربه می‌کنند.
محققان هشدار می‌دهند که این اثرات سلامتی می‌تواند استرس قابل‌توجهی بر سیستم مراقبت‌های بهداشتی وارد کند.
تاثیر ویروس بر مولکول‌های رقیق‌کننده خون باعث ایجاد لخته می‌شود
نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد لخته‌های خون خطرناکی که اغلب در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ مشاهده می‌شود تا حدی به این دلیل اتفاق می‌افتد که سنبله ویروس به مولکول‌های موجود در خون می‌چسبد که نقش کلیدی در جلوگیری از لخته شدن دارند و در نتیجه آن را غیرفعال می‌کند.
جینگیو یان از موسسه فیزیک شیمی دالیان چین توضیح داد که با اتصال ویروس، این مولکول‌ها(هپاران سولفات/هپارین) نمی‌تواند فعالیت‌های ضد انعقادی معمول خود را انجام دهد و لخته‌های خون مرتبط با کووید ۱۹ اغلب به ریه‌ها و سایر اندام‌ها آسیب می‌رساند و می‌تواند باعث حمله قلبی و سکته شود.
لخته شدن بیش از حد به سطوح بالای التهاب ناشی از عفونت کووید ۱۹ نسبت داده شده است. گروه یان در مجله بین‌المللی ماکرومولکول‌های بیولوژیکی گزارش کرده است که تاکنون مشخص نشده که خود ویروس نیز تاثیر مستقیمی بر این مورد داشته باشد.
خوشبختانه آنان خاطرنشان کردند، در حال حاضر روش رایج تجویز داروهای رقیق‌کننده خون به بیماران کووید-۱۹ می‌تواند لخته شدن ناشی از ویروس را به طور قابل توجهی کاهش دهد.