محمدرضا ولی‌زاده- به گزارش دیوان نیوز و به نقل از هواداری نیوز؛ برای افتضاحِ شب گذشته تیمِ ملی شاید بتوان همانندِ «دراگان» بهانه‌جویی کرد، از غیبتِ ستاره‌های تیم و پرواز طولانی‌مدت گفت و جت‌‌‌لگ را علتِ اصلی ۹۰ دقیقه خرس‌وسط شدنِ طلایی‌ترین نسلِ یک‌دهه اخیرِ فوتبال‌مان در میدان سئول قلمداد کرد! از طرفی همچنان می‌توان حقیقت را باور نکرد و از شکست‌دادنِ تیم‌های درجه اِنُمِ حماسه ساخت، اما بدون‌شک این‌شکست، به‌خوبی نشان داد که «اسکوچیچ»، توانمندی‌های لازم برای رهبری پروژه بزرگ فوتبال ایران در راه حضوری آبرومند در جام جهانی قطر را ندارد.
تیمملی درست ۲۶ ماه است که تحتِ هدایتِ سرمربی کرواتِ خود، بدون‌فلسفه‌تاکتیکی در بی‌برنامه‌ترین حالت ممکن بازی می‌کند و مملو از نیروی انسانی باکیفیت، از فقرِ سبک و ایده رنج می‌برد. تیمی که نه‌تنها سرمربی‌اش هیچ مقبولیتی برای اثرگذاری نداشته و ندارد، بلکه مدت‌هاست که اسیرِ چنگِ «دلال-واسطه‌ها» در فقدانِ اصلح‌گزینی، «پکیجی-سفارشی» بسته می‌شود، درحالی که در بُعدِ فنی، همانندِ جایگاه آقای سرمربی در میانِ افکار عمومی، متزلزل و بی‌ثبات است.
عجیب نیست، عیارِ اسکوچیچ همین بود، مربی که نه کارنامه درخوری برای هدایتِ تیمملی داشت و نه تبحر و البته اختیاری در بهره‌گیری درست از سرمایه‌های بی‌نظیرِ آن، تنها دستاوردش هم دوم‌شدن در گروهی شد، که فقط دو مدعی برای صعود دارد! سفتی زمینِ کره، بیش از بازی رفت برای فوتبال ایران حس شد، چرا که این‌بار خبری از نبوغِ فردی بازیکنان تیمملی نبود و حتی نفس‌های حق هم یاری‌رسان نشد.
راستی! زیادی نگردید، تمامِ مشروعیتِ نیمکت تیمملی، بامدادِ پنج‌شنبه ۱۱ بهمن‌ماه سالِ ۹۷، تهران را به مقصد لیسبونِ پرتغال ترک کرد. حالا هم این‌خفت مبارکِ همان گُشنه‌دلال‌ها... برای اینکه در پایان موضع‌ام را در قبالِ تیمملی بدانید، باید بگویم که در همین دوسال و چند ماه هم، به اندازه کافی مقام و منزلتِ تیمملی لِه شد، فوتبال ایران برای تحققِ رویاهاش در قطر، نیازمند مربی بزرگ و صاحب‌سبک است.
