به گزارش دیوان نیوز و به نقل از تریبون شهر؛ همچنین عوامل متعددی در مهاجرت دخیل است که شرایط نامطلوب آب و هوایی، عدم وجود فرصت های اشتغال، نداشتن زیر ساخت های بهداشتی و درمانی و آموزشی، نیل به زندگی و رفاه بیشتر بخشی از آن هاست. علاوه بر آن، رشد نامتوازن امکانات و خدمات در بسیاری از نقاط کشور و عدم بهره برداری درست از بسترهای مختلف در راستای مانایی جمعیت، تبلیغات پر زرق و برق رسانه ها از زندگی آرمانی و کذایی در پایتخت، کمبود زیر ساخت هایی همچون آب، برق و گاز در روستاها، رکود اقتصاد روستاها و دیگر عواملی از این دست، خانواده ها و بویژه جوانان را به مهاجرت ترغیب می کند.
حال یک پایتخت است و یک کشور که اکنون نیز در حال انفجار جمعیت است و این رشد همچنان ادامه دارد و در این میان، البرز در جوار پایتخت؛ ناخودآگاه پذیرای سرریز جمعیت شده و طبق آمارهای اجمالی یک سوم جمعیت این استان حاشیه نشین هستند. بافت های ناکارآمد شهری در البرز بواسطه همین مهاجرت ها و ظرف دو دههٔ اخیر خلق شده اند، زندان های بزرگی که گسیل جمعیت آسیب پذیر کشور را رقم زده اند و موقعیت خوابگاهی این استان برای قشر کارگری پایتخت و استان های همجوار، بار بزرگی از مسئولیت را به دوش این استان نهاده است چرا که پای پیادهٔ سرانه ها، به گرد پای رشد جمعیت نمی رسد.
بنابراین یکی از معضلات بزرگ استان البرز، بافت های ناکارآمد شهریست که برخلاف سیاستهای کلان، اراده ای از سوی ساکنان نیز برای نوسازی آن ها وجود ندارد، برای این منظور باید مشوق و محرکی وجود داشته باشد که می توان طرح ملی جهش مسکن را مد نظر قرار داد. این طرح بر خلاف آنچه می نماید، قرار نیست عامل رشد جمعیت باشد بلکه با مدیریت صحیح، ابزاری برای ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی و مانعی بر حاشیه نشینی خواهد بود، البته مشروط بر این که اراده ای یکپارچه و همپوشانی بین مدیران این بخش وجود داشته باشد.
با تمام این تفاصیل، البرز بعنوان مهاجر پذیرترین استان کشور، دروازه ای ندارد که به روی میهمانان ناخواندهٔ خود ببندد، از سوی دیگر نیز جمعیت جوان و افراد فاقد مسکن استان به مساعدت ملی برای خانه دار شدن نیاز دارند، از این رو متولیان باید زیر ساخت ها را فراهم سازند تا با رشد جمعیت، غافلگیر و مستأصل نشد. هر چند که البرز با مشکلات متعددی مواجه است و به دنبال راهکارهای اساسی برای خروج از محرومیت هاست؛ اما انتظار می رود که برنامه های کلان کشور به سمت و سوی پویایی اقتصاد، اشتغال، تولید و کشاورزی در سایر استان ها به ویژه در روستاها، معطوف شود تا استان هایی چون تهران و البرز مهاجر پذیر و بسیاری از استان های دیگر، مهاجر فرست نباشند.