رضا شاعری/ باذنالله... به گزارش دیوان نیوز؛ اول: اینروایت را ساختیم، تا بگذاریم در طاقچه صفحات مجازآبادیمان تا هر چند وقت یکبار از پشت پنجره خشتی اینستاگرام و... خیرهاش شویم و دل بدهیم برای حال خوبی که علی آقای متولیان و همکارانشان در این روز برای ما ساختند. من از همین تریبون از علی آقا «شما بخوانید دکتر متولیان معاون اجتماعی منطقه۱۷» برای آن شخصیت شکفته و پرنشاط که این برنامه را تدارک دیدند، تشکر میکنم.
دوم: روز ۲۷ اردیبهشت در تقویم بهعنوان سرآغاز هفته ارتباطات و روابطعمومی نامگذاری شده است. راستش میشد یک کت و شلوار لاکچری پوشید و قلم در دست گرفت و با ژست نویسندگی یک عکس انتخاباتی طور با همه متعلقات تشریفاتیاش بگویم وحیددانشور همکار عکاسباشیام، ثبت بنماید و بعد هر آنچه نظریه علمی در ۶ سال دانشگاه و هر آنچه تجربه در «رسانه به ما هو رسانه» داشتهام را با کلمات قلمبه سُلمبه کنار هم قطار کنم، وسطهایش گریزی هم به مصائب کار در این حوزه بزنم، روضه مکشوف بخوانم که بگویم بعله! ما خیلی اهل اندیشهورزی و زحمتکش هستیم...
اما راست و حسینیاش کار در این حوزه همینطوری بوده، همینجوری پر بسامد، پر طمطراق و همینقدر شکفته و البته پر استرس... استرس و ما ادارک استرس... گاهی هم باید کت از تن به در کنی و هم پای همکارانت بدوی! عکس بیاندازی با موبایلت، گاهی هم ناگزیری سر در گوشی خبر بنویسی... تا مبادا تلاش همکارانت دیده نشود. حتی اگر در ظاهر از کلاس مدیریتیات بکاهد...
اگر بخواهم بنویسم همین الان کنترات تا شب میتوانم ادامه دهم. اما خلاصهاش این است روابطعمومی نکتهسنجی است، انسانشناسی است، روابط عمومی رسانهنگاری در ابعاد متعدد تبلیغات، خبرنویسی، رسانه تصویری و... است. هنری است که عواملش مثل خبرنگارها تلاش میکنند تا دیگران و همتشان در آن دیده شوند... جای همکاران خوبم مهدی جان جعفرزاده و امیرخان محمدی خالی بود..
والختام؛ آقای دانش هم خودشان را در همین روایت معرفی میکنند. حسین آقا رئیس و دوست و برادر قابلاعتماد و اهل خرد ماست...