سیدرضا فیض آبادی/ به گزارش دیوان نیوز و به نقل از دنیای هوادار؛ فضا‌های اداری طوری طراحی می‌شوند که کارمندان کم‌ترین رفت‌وآمد را داشته باشند. ساختار چنین فضاهایی، افزایش وزن را آسان کرده است. درنتیجه یک‌دفعه به خودتان می‌آیید و می‌بینید ده-بیست‌کیلو به وزن‌تان اضافه شده است. نشستن پشت میز، علاوه بر افزایش وزن، آسیب‌هایی هم به پشت، مچ دست‌ها، چشم‌ها و گردن وارد می‌کند و به‌طور کلی ممکن است به آرتروز و دردهای مزمن عضلانی منجر شود. یا در محیط کار و کارخانجات کاری را تکراری و مدام با یک قسمت بدن انجام می‌دهید. مثلا فقط سمت‌چپ بدن شما حرکت دارد. یا یک‌دست شما مدام کار می‌کند و دست دیگر بی‌تحرک است، یا برخلاف کارکنان که نشسته‌اند کارگران مدام در برخی محیط‌ها ایستاده کار می کنند.
استرس در محیط کار یکی دیگر از آسیب‌هایی است که همکاران به همراه دارند. تحقیقی که در یک دانشگاه آمریکایی انجام شده، حاکی از آن است که ۲۹ درصد کارمندان استرس شغلی شدیدی را تجربه می‌کنند. این‌مسئله می‌تواند به افسردگی، بیماری‌های قلبی و عروقی، کمبود انرژی و سایر مشکلات مرتبط با سلامتی منجر شود. اتفاقا استرس در محیط کار و فشارهای عصبی که بابت بد خلقی برخی مدیران و همکاران با همدیگر بروز می‌کند بدترین ضربات روحی و جسمی را به افراد می‌زند و ورزش می‌تواند این فضا را تغییر دهد. اول اینکه جسم با تحرک بیشتر روح و روان را برای مثبت‌انگاری آماده می‌کند ضمن اینکه در ذات ورزش شادی و نشاطی نهفته است که در هیچ پدیده دیگری نمی‌توان آن را یافت.
مسلما همه‌ی ما می‌دانیم که برای مقابله با اثرات نامطلوب این‌طور شغل‌ها باید ورزش کنیم، اما مگر وقت پیدا می‌شود؟ اینجاست که ورزش‌های ویژه‌ی محیط کار، کمک می‌کنند تا بیشترین استفاده را از زمان محدودتان داشته باشید. با کمی خلاقیت، می‌توانید از دقایق اندکی که در طول روز به‌دست می‌آورید، نهایت بهره را ببرید و در همان حالی که کار می‌کنید، ورزش در محل کار را هم تجربه کنید. این به نفع اداره و شرکت و محیط کار هم هست. گنجاندن کمی ورزش در برنامه‌ی روزانه، تمرکز را بهبود می‌بخشد و درنتیجه بازدهی را بالا می‌برد. اما اگر هنوز کسی هست که با این حرف‌های بنده متقاعد نشده یا کمی خجالتی است و نمی‌خواهد در محیط کار انگشت‌نما شود، باید بگویم ورزش‌هایی هم هستند که می‌توانید یواشکی انجام‌شان بدهید!
روزانه چند بار در همان محلی که ایستاده یا نشسته اید چند حرکت کششی انجام دهید و اگر بتوانید یک ورزش گروهی را با همکاران در دستور کار خود قرار دهید که هفته ای حداقل دو جلسه کنار هم ورزش و تفریح کنید بازدهی کار بالا می رود تن و روانی سالم خواهید داشت در محیط کار فردی خوش برخورد خواهید شد و در جامعه و کنار خانواده انسانی خوش خلق و خوش برخورد خواهید بود. پس مدیرانی که همکاران خود را به ورزش کردن تشویق و حتی اجبار می کنند دارای روحیه همکاری بالایی هستند و آنها می خواهند تعارفات اداری و مدیریتی را کنار بزنند و روحیه کارهای جمعی را تقویت کنند.
این مدیریت‌ها موفق‌تر از بقیه خواهند بود چون به ارزش نیروی انسانی پی برده‌اند. این مدیران می‌دانند که هر چقدر همکارانی شاداب و سلامت داشته باشند اجرای امور کلی راحت‌تر خواهد بود. بنابراین توصیه به مدیران کارخانجات اجباری کردن ورزش روزانه برای همکاران است. اجباری کردن ورزش و البته تشویق کردن همکاران به ورزش فواید چند سویه دارد که شاخص‌ترین آن بالا بودن روحیه شادابانی و نشاط است. وقتی وارد محیطی می‌شوید که کارگران یا کارکنان شاد و با نشاط و با روحیه هستند ناخودآگاه انرژی مثبت می‌گیرید و خیلی‌زود با آنها ارتباط برقرار می‌کنید.
در بازی‌های پارالمپیک پکن سال 2008 برای پوشش خبری رفته بودم و حدود یک ماه آنجا بودم. دو سه شعبه بانک در دهکده بازی‌ها و همچنین مرکز خبر و رسانه دایر شده بود و من چند مرتبه همزمان با شروع کار این شعبات به صورت اتفاقی آنجا بودم. حدود ده نفر پرسنل در هر شعبه بودند با یک مدیر. لباس‌ها متحدالشکل و کارکنان همان اول صبح با چهره‌ای بشاش با هم و با مشتریان بودند. جالب بود که ابتدا دعایی می‌کردند. برای هم دست می‌زدند و سپس با پحش یک موسیقی به انجام حرکات ورزشی می‌پرداختند. حدود ده دقیقه طول می‌کشید. در طول انجام حرکات ورزشی مدام می‌گفتند و می‌خندیدند. سپس با نوشیدن آب یا آبمیوه کارشان را آغاز می کردند. مشابه این را در اغلب فروشگاه‌های بزرگ هم دیدم. حال تصور کنید اول صبح وارد شعبه بانک شوید که چنین روحیه داشته باشند، پس حالا که انتظار داریم دیگران با ما خوش برخورد باشند ما خودمان را با ورزش چنان با روحیه آماده کنیم که دیگران از دیدار و گفت‌وگو با ما احساس رضایت کنند، از خودمان شروع کنیم.
نویسنده: سیدرضا فیض آبادی