مهدی تیموری - روح و روان را اگر جدی نگیریم، سلامتی بدن در شرایط سخت بسیار دور از دسترس است و عملا بخشی از این ضرب المثل قدیمی از کار می افتد؛ چرا که یکی از راهکارهای اساسیِ مبارزه با بیماری هایی مانند «سرطان» و... ، داشتن روانی پولادین و روحیه ای آماده برای مقابله است. در جهان امروز، کشورهای پیشرفته و توسعه یافته به سمتی رفته اند که «مشاوره»های روحی و روانی و اساسا «روان پزشک» جزئی جدایی ناپذیر از سبدِ ماهیانه خانواده ها به حساب می آید. یک قانون نانوشته و کاملا جهان شمول وجود دارد که می گوید «هر انسان به طور میانگین ماهی دو بار به مشاوره روحی روانی احتیاج دارد.» مساله ای که برای بخش بزرگی از جامعه امروز ایران تعریف نشده و آن به سبب دلایل مختلفی است که اکثرشان قابل حل و فصل هستند. اساسا تا وقتی «شرایط» مهیا نباشد، دسترسی به یک چیز دشوار و تا حدی غیرممکن است. بی تردید یکی از دلایلِ این امر، «عدم مشمولیت آن در بیمه های درمانی» است. اینکه پدیده مهمی مانند «بیمه»، در جامعه در حال پیشرفتِ ما (!) شرایط نسبتا خوبی دارد و بخش بزرگی از بیماری ها را زیر چتر خودش آورده تردیدی نیست؛ اما روانپزشکی و مشاوره های درمانی، یکی از آن چیزهایی است که از قطار بیمه جا مانده و اوضاع را برای متقاضیان این روش درمانی که تمکن مالی کافی ندارند، کاملا سخت و پیچیده کرده است. به طور مثال، شما برای یک ویزیتِ معمولی در یک مکانِ معمولی و ایضا یک دکترِ معمولی در پایتخت هزینه ای چون یکصد هزار تومان برای یک ساعت (حداقل و در کمترین شرایط) پرداخت خواهید کرد؛ تازه این را هم در نظر بگیرید که خدماتِ روان درمانی استاندارد –اگر اوضاعِ فرد پیچیده هم نباشد- حداقل به 10 جلسه و بعضا بیشتر لازم است! در نتیجه هر فرد در پایتخت و یا همین البرزِ خودمان برای طی کردن یک روندِ درمانی مناسب (مثلا افزایش تمرکز و ترکِ یک رفتار وسواسی و نه اختلالات پیچیده!) باید حداقل یک میلیون تومان هزینه کند! دیگر حساب و کتابش با خودتان، خانواده هایی را در نظر بگیرید که اوضاعِ مالی مناسبی ندارند و با مشکلاتِ اینچنینی نیز دست و پنجه نرم می کنند. هزینه هایی که تهیه آن ها به راحتی امکان پذیر نیست و آن ها بعضا باید از شکمشان بزنند که برای «مشاوره» هزینه کند. آن وقت در چنین شرایطی چگونه می توان انتظار داشت مردمی که خیلی هایشان دغدغه نانِ شب دارند، برای روانشناس و اساسا روح و روان وقت بگذارند و این مسائل را به قول عده ای از آن ها «قرتی بازی» (!) ندانند؟
اینکه روان درمانی هم شاملِ بیمه های درمانی شود، اصلا مساله پیچیده و بغرنجی نیست و شک نداشته باشید که با وقوعِ این اتفاق، در آینده «انسان»های سالم تر و در نتیجه جامعه ای پویا تر و بهتر خواهیم داشت.