سیدرضا فیض‌آبادی/ به گزارش دیوان نیوز؛ اما در ابتدا باید به آن‌هایی که که می‌خواهند این شکست و پیروزی را به حلقه خودی و غیر خودی تقسیم کنند، عرض کنیم که همه هموطنانی که از اروپا، آمریکا و داخل ایران دوشادوش هم به دوحه آمده‌اند، با یک هدف مشترک روی سکوها از دقیقه اول تا دقیقه ۱۰۰ بازی، ملی‌پوشان را چنان تشویق کردند که دیگر راهی جز پیروزی پیش‌روی بازیکنان نبود. حقیقتاً این حس مشترک از داخل خانه‌های ایرانیان در تمام نقاط کشور تا آن‌ها که در اقصی‌نقاط جهان هستند به ورزشگاه منتقل شده بود و هر یک از تماشاگران خود را نماینده هزاران ایرانی می‌دانستند و پیام خواستن و بردن را به ملی‌پوشان انتقال دادند.
تمام اینها در ندای ایران ایرانِ سکوهای داغ ورزشگاه به بازیکنان و کادر فنی به نوعی زیبا همراه با غرور و تعصب القا شد و این شد که پیروزی بزرگ برابر ولز رقم خورد. اما انتقاد از کی‌روش در بازی انگلیس به‌درستی صورت گرفت و بی شک اگر آن انتقادات نبود، امروز چهره‌ی متفاوتی از تیم ملی نمی‌دیدیم. و حالا وقت آن است که بگوییم: «عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگوی...» امروز بار دیگر کی‌روش را ستایش می‌کنیم که اشتباهات بازی با انگلیس را تکرار نکرد، در شرایطی که بی‌تردید کار بزرگ وی در بازگرداندن تیم به شرایط ایده‌آل بعد از یک شکست تلخ بود. مربیانی مثل کی روش این هنر را دارند که بتوانند تیمی که ۶ گل خورده را طوری به بازی برگردانند که با به یک پیروزی دلچسب و غرور از دست رفته را نزد تیمش و مردم باز گرداند.
به‌هرجهت، امیدواریم این پیروزی مقدمه خوبی برای پیروزی مهم برابر آمریکا باشد تا با شایستگی به دور بعد صعود کنیم. دست‌مریزاد به کی‌روش و بازیکنان با غیرت و خداقوت به مدیر محجوب و با درایت تیم ملی و نایب‌رئیس فدراسیون فوتبال، «مهدی محمدنبی» که فشار وحشتناکی را بعد از بازی انگلیس از هر طرف متحمل شد، حقیقتا نقش نبی در جمع کردن حواشی بسیار موثر بود. پیش به‌سوی جدال برابر آمریکا برای صعودی تاریخی به دور دوم.