همین سه باور به او قاطعیت می داد، شجاعت می‌داد و استقامت می داد؛
۱_باور به خدا، ۲-باور به مردم، ۳-باور به خود .
امام با دل خود با مردم حرف میزد، مردم هم با جان خود به او لبیک گفتند، به وسط میدان آمدند و مردانه ایستادند. امام «رحمة الله علیه» این را خوب می دانست که مردم گرایی یعنی سپردن همه کارها به دست مردم، کلید حل تمام مشکلات است. اما اگر برخی از مسئولین و متولیان امور هنوز برای مردم مرجعیت قائل نیستند و پیام این سیره و روش و سخنان واضح امام را نمی شنوند و نشنیده اند و از آن برداشت های دیگر می کنند که این آهنگ سرد و نوع نگاه، عاقبت خوشی را نخواهد داشت و ممکن است به تدریج کارمان را به نقطه نامعلومی بکشاند.
آقایان مسئول باید این را بدانند که برای انقلابی بودن شاخصه‌هایی وجود دارد که یکی از مبانی آن، محور بودن مردم است که وقتی ما مردمی بودن را و محور بودن مردم را با اسلام همراه می کنیم، ترکیب این ها می شود جمهوری اسلامی. جمهوری اسلامی یعنی مردم محورند، مقاصد برای مردم است. هدف ها متعلق به مردم است. منابع مال و ملک مردم است. اختیاردر دست مردم است.
رای مردم، خواست مردم محور است و امروز بهترین چیزی که ممکن است ما بتوانیم برای تصحیح اخلاق، رفتار و منش مسئولان کشور ملاک قرار دهیم محور قرار دادن رای مردم در تصمیم گیری ها ست و بالعکس آن رویه های غیر مردمی با هر سلیقه ای و برخاسته از هر نهاد تصمیم گیری ما را از اهداف انقلاب دور می کند.
مردم ما سالهای سال تحت تعلیم مدرسه عاشورا مدرسه انتظار و مدرسه انقلاب بودند و در پس این تعلیمات توانستند تا اینجای کار را بیایند و پس از این هم با توکل به خداوند قادر متعال راه را با رهنمودهای ولی امرشان به سلامت طی خواهند کرد.
و اما بعد…
مسئولین نیز باید با مردم و همراه با مردم باشند، نگاهشان با نگاه مردم پیوند داشته باشد، مردم را ولی نعمت خود بدانند، در تصمیم گیری ها به رای و نظر مردم احترام بگذارند، آسایش مردم بشود ،همه هم و غم شان؛ نه آنکه به هر گوشه که می نگری مردم از بی تدبیری ها و حواس پرتی شان در رنج و عذاب باشند. بخشی از شهر با کمبود آب درگیری دارند و گوشه‌ای دیگر شهر بوی متعفن پسماندها مردم را آزار و اذیت دهدو …
هر روز یک جای شهر را به هیچ تدبیری دستخوش تغییر می‌کنند و هر بار به بهانه ای جغرافیای شهر تغییر می کند و زمانی که از مسئولان به حکم وظیفه و مسئولیت اجتماعی، مطالبه کرده و سؤال می‌پرسیم می‌گویند در پی راحتی و آسایش مردم هستیم، اگر اینگونه است پس چرا از مردم نظر نمی گیرید و به عقل و خرد خود بسنده می کنید. مگر هدف مردم نیستند؟!
آیا شده در همین مورد میدان جمهوری شهر کرج که بنا دارید زیرگذری احداث کنید و چه را به چه متصل کنید آیا مردم را در تصمیم‌گیری‌های تان دخیل کردید؟ یا باز همچون گذشته در خلوت با خود و خرد جمعی خود به این یافته و نتیجه رسیده اید. میدان جمهوری که می‌تواند به مثابه تجمع گاه مردمی و انقلابی در برخی از ایام از جمله تجمعات دینی باشد، امروز با چه معیار و شاخصه دستخوش مهندسی مدیران شهر شده است .
روز عاشورای امسال که در قاب تلویزیون شاهد تجمعات عاشورایی مردم در اقصا نقاط کشور بودم، دریغ از یک نقطه شهر کرج که جایش را خالی حس کردم و به بی تدبیری مسئولین شهر افسوس خوردم.
کاش مدیران و مسئولین شهر قدری تامل کنند و یا کاش قدری در تصمیم گیری های شان مردم را، حال مردم را، نگرانی مردم را، نسل های آینده این شهر را نیز ببینید و بعد تصمیم بگیرید.
یادمان باشد آیندگان ما را قضاوت خواهند کرد، پس مراقب باشیم.
نویسنده: حسین دلاوری