با هر بردی که پرسپولیس بدست می آورد، از زمین و زمان از مسئول و غیرمسئول از هوادار خردسالشان تا سن های بالاتر، برای استقلال کوری می خوانند، البته دیگر نمی شود این موارد را کوری تصور کرد، نیم نگاهی به توهین هایی که بعد از هر برد، به استقلالی ها می شود داشته باشید تا عمق این کینه و نفرت را متوجه شوید.
حالا که ندای برطبل شادانه بکوب و ایرانی قهرمان ایرانی پهلوان سر داده اید، بدانید که فوتبال فراتر از این صحبت های عوام فریبانه شماست، استقلال و پرسپولیس رقیبانی دیرینه هستند و هیچگاه هوادارانشان زیر یک چتر قرار نمی گیرند، دیگر نمی خواهیم مثال رئال مادرید و بارسلونا را بزنیم که تکرار مکررات است، اما بروید همین کشور های حاشیه خلیج همیشه فارس را ببینید که هواداران دو تیم رقیب چگونه باهم برخورد می کنند و چگونه اداره و مدیریت می شوند تا معنای رقابت در عدالت را خوب بفهمید.
چطور می شود از هواداران استقلال انتظار خوشحالی داشت، وقتی چندین سال است که یک آب خوش از گلویشان پایین نرفته است، چطور از برد پرسپولیسی خوشحال باشند که رقیب سنتی آنها، بیش از پنج سال است چه در بخش مدیریتی و چه از لحاظ بازیکن و کادرفنی باثبات ترین تیم فوتبال ایران است و همه امکانات از شیر مرغ تا جان آدمیزاد برایش فراهم است، اما آبی ها هرساله بیش از بیست بازیکنشان جدا می شوند، سرمربی محبوبشان را به زور می گیرند، از لحاظ مدیریتی هم که اصلا حرف نزنیم بهتر است، شان خودمان را پایین میاوریم اگر از کارنامه اسفنکشان بگوییم.
تبعیض و ظلم حاکم بر فوتبال را میبینند که نمی توانند همراه پرسپولیسی ها خوشحالی کنند، البته که به قاطعیت می توان گفت، نه تنها استقلالی ها، بلکه طرفداران تراکتور و سپاهان و شهرخودرو هم اغلب نمی توانند با این موضوع کنار بیایند، فوتبالی که به زور بخواهد موفق باشد و با تحمیل بخواهد به قهرمانی ختم شود، هیچگاه طرفدار و هوادار ندارد، پس پیروزی های پرسپولیس را به ملت شریف ایران تبریک نگویید، زیرا عده ای کثیر از همین ملت شریف، از ناعدالتی هایی که شما برای موفق کردن تیم محبوبتان در فوتبال بوجود آورده اید آزرده خاطر هستند و دلشان به درد آمده است، درست مثل آن زمانی که پرسپولیس ایران نوشتید و استقلال تهران، پس لطف کنید از ملت شریف مایه نزارید، این پیروزی ارزانی خودتان و می توانید سالها آن را جشن بگیرید.

نویسنده: محمدرضا ولی زاده