اما بحث ما درخصوص عملکرد و کارنامه این دو مدیر مستعفی و اخراجی سرخابی های پایتخت نیست، دیر یا زود، زمان خیلی چیزها را ثابت می کند، اما صحبت ما روی اتفاقاتی تقریبا مشابه ای است که در یک ماه اخیر برای استقلال و پرسپولیس افتاد و این دو مدیر توانمند، بازیگر نقش اول حواشی های پیش آمده برای تیم هایشان بودند.
حدود یک ماه پیش، استقلال در بحرانی ترین حالت خود به سر می برد، تیم از آسیا حذف شده بود، سرمربی نداشت و پر بود از نقطه هایی تاریک مدیریتی چون بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی و کلی حواشی و اتفاقات غیر مترقبه، که در هتل و فرودگاه برای آبی ها افتاده بود. درست چند روز بعد از این فعل و انفعالات، احمد سعادتمند طبق معمول با چهره ای مغموم و البته از خود راضی به جای صحبت از ابهام هایی که برای هواداران استقلال در آن وقت پیش آمده بود، در رسانه رسمی باشگاه، پرده از مسائلی برداشت که گفتن آنها لزومی جدی نداشت و تازه نگفتن آن کمک شایانی هم به تیم می کرد، او به قلیان کشیدن یک یا چند بازیکن در شب قبل از بازی با پاختاکور اشاره کرد تا هوادار درد بلاتکلیفی و حال خراب استقلال آن زمان که نه سرمربی داشت و هوادارش با اسم هایی چون استراماچونی و الکس نوری فریب خورده بود، به دست فراموشی بسپارد که البته تا حدودی موفق هم شد و این یک مورد افشاگری مدیرعامل وقت استقلال جنجالی به پا کرد تاریخی.
در طرف مقابل، مهدی رسول پناه حدود یک هفته پیش در جمع خبرنگاران یا هواداران صحبت هایی را مطرح کرد که کم شباهت به حرف های همتایش در استقلال نداشت، اما برخلاف استقلال، پرسپولیس فینالیست آسیا بود با این شرایط که طمع و زیاده خواهی های مالی و موقعیتی برخی افراد در این باشگاه، پرسپولیس را اسیر حواشی خود ساخته ای کرد، اتفاقاتی که انتشار بدموقع فایل های صوتی سرپرست مدیرعاملی وقت باشگاه، به آنها دامن زد و آتش را به اردوی سرخ ها برد.
صحبت های سرپرست باشگاه، از پیشنهاد فوق سنگین شجاع خلیل زاده و رفتارهای زشت او با دیگر اعضای تیم شروع و به درگیری بازیکنان و چند تن از اعضای تیم در اردو قطر، تخلف فدراسیون فوتبال در پرونده النصر، فساد های مالی مدیر برنامه یا خود یحیی گل محمدی در نقل و انتقال بازیکنان و اختلافات درونی تیمی پرسپولیسی ها و دخالت های وقت و بی وقت گل محمدی در بخش مدیریت باشگاه ختم شد.
حالا بازهم بحثی در صحت و سقم صحبت های دو مدیر استقلال و پرسپولیس نداریم، اما با کمی توجه، به واکنش های متفاوت رسانه ها را به این دو افشاگری می رسیم.
سعادتمند فقط از یک مورد صحبت کرد که درستی آن کمی از عقل دور بود، اما اصلا معیار را بر صحت حرف او قرار می دهیم تا حرف و حدیثی نباشد، اما رسول پناه پرده از اتفاقاتی برداشت که بدون شک می توان برای هرکدام از موارد گقته شده او، پرونده های سنگینی در کمیته های اخلاق و انضباطی تشکیل داد.
حالا عجیب است، بعد از صحبت های احمد سعادتمند، به جز واکنش های عام مردم و هواداران، رسانه ای نبود چه ورزشی و په غیر ورزشی که با اغراق و بزرگنمایی از فاجعه استعمال دخانیات استقلالی ها نگوید، هنوز که هنوز است از یاد کسی نرفته و هر از گاهی از این اتفاق به عنوان نادرترین و اسفناک ترین موضوع یاد می کنند، حالا اینکه این موضوع به یک عادت توسط ورزشکاران ما تبدیل شده است و بیش از یک ماه از صحبت های سعادتمند گذشته است و خود آن بنده خدا هم اخراج شده هم بماند، اما همین رسانه ها، به شکل عجیبی در مقابل افشاگری آقای دندانپزشک چشم و گوش بستند و به ناچار فقط آن را پوششی سطحی دادند و هیچ رسانه ای به واکاوی صحبت های رسول پناه ورود نکرد و اغلب رسانه های بزرگ، صحبت های سرپرست مستعفی پرسپولیس را به اصطلاح "بایکوت خبری" کردند.
در شرایطی که اگر فقط یکی از موارد افشا شده از حرف های رسول پناه از دهان احمد سعادتمند بیرون می آمد، آن وقت بود که پیراهن عثمان می شد و سرتیتر اخبار و همه فریاد وامصیبتا سر می دادند و به دنبال انتشار تاریخ مجازات آنها بودند و نکته ای بسیار عجیب ماجرا اینجاست که، در گوشه ای صحبت های رسول پناه، درخصوص پرونده و شکایت النصر عربستان، او تمام تقصیرات و کوتاهی ها را بر گردن فدراسیون می اندازد و حیرت آور است، دوستان فدراسیون نشینِ دائم البیانیه هنوز درخصوص این بخش از صحبت های سرپرست اسبق پرسپولیس، سکوت اختیار کرده اند.
اولین بار نیست که از این دست این اتفاقات می افتد، قطعا آخرین بار هم نخواهد بود اما اگر بخواهیم با خود رو راست باشیم، این نوع نگاه برخی از همکاران رسانه ای ما، برای فوتبالمان چیزی جز زیان نخواهد داشت، رسانه باید عادل باشد و بی طرف و عاری از هر نوع نگاه هواداری، که گویا در رسانه ورزش ما چندان نمی تواند به رسالت کاری و ذاتی خبری عمل کند و این معضل، کاملا مغایر با اخلاق رسانه ای است.
گرچه نقش رسانه در اطلاع رسانی از بی قانونی ها و کشف فساد بسیار تاثیرگذار است، اما بازهم با وجود سکوت خبری تمام نشدنی رسانه ها درقبال صحبت های مهدی رسول پناه، امیدواریم کمیته اخلاق و انضباطی از تحقیق در مورد مفاد افشاگری، پیگیری ادعا های وی و در صورت اثبات سخنان مهدی رسول پناه، مجازاتی درخور، برای خاطیان پرونده های مذکور تعیین کنند.
نویسنده: محمدرضا ولی زاده