به گزارش دیوان نیوز، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بازیکن ایرانی دلش می‌خواهد پیشنهاد مالی بالاتر را قبول کند و برای ادامه فوتبال به کشوری مثل قطر برود اما در عین حال راغب نیست سرش را بالا بگیرد و با شجاعت دلیل این تصمیمش را اعلام کند. باور کنید اگر امثال شجاع خلیل‌زاده، مهدی ترابی و علی کریمی صادقانه با مردم حرف بزنند، خیلی از آنها استدلال این نفرات را قبول خواهند کرد.
کافی است رک و روراست بگویند دوران بازی یک فوتبالیست حرفه‌ای محدود است. به همین دلیل هم ترجیح میدهند به جای پیشنهاد چهار یا پنج میلیارد تومانی باشگاه‌های داخلی که از نظر افکار عمومی هم سنگین است، به جایی مثل قطر بروند و ۲۰ یا ۳۰ میلیارد تومان را تضمینی، دور از هیاهو و بدون این که زیر ذره‌بین باشند دریافت کنند. اگر همین قدر جسارت و شجاعت وجود داشت، هیچ‌کدام از این اتفاقات رخ نمی‌داد و خیلی از مردم هم با ستاره جدایی‌طلب کنار می‌آمدند. در عین حال اما بازیکن ایرانی راه دیگری را انتخاب می‌کند و علاوه بر انتخاب پول فراوان، حاضر نیست تصویر متعصبانه‌اش نزد هواداران هم مخدوش شود!
مهدی ترابی بعد از ماه‌ها سکوت لب باز کرده تا به دفاع از ترک پرسپولیس و انتخاب الریان قطر بپردازد. استدلال‌های او اما یکسره باطل و غیر موجه است. ترابی که بلافاصله بعد از پایان لیگ نوزدهم و پیش از اعزام پرسپولیس به مسابقات آسیایی قراردادش را فسخ کرد، حالا می‌گوید: «از باشگاه فقط احترام می‌خواستم اما آنها به من احترام نگذاشتند.» این عین حرف‌هایی است که شجاع خلیل‌زاده زده و اخیرا هم علی کریمی استقلال به زبان آورده است. واقعا اما «احترام» یعنی چه؟ بازیکن فوتبالش را بازی می‌کند، هواداران دوستش دارند و باشگاه هم دیر یا زود در حد وسعش دستمزد آنها را می‌پردازد. هر آن چه بازیکن انجام می‌دهد وظیفه اوست و نباید مطالبه جانبی داشته باشد.
اگر احترام یعنی این که بازیکن هر وقت دلش خواست به باشگاه برود و رقم ثبت‌شده قراردادش را افزایش بدهد، این بیشتر شبیه فرصت‌طلبی است. مدیری که تن به چنین درخواست‌هایی بدهد در حقیقت «باج» داده، نه این که به بازیکن احترام گذاشته باشد. مگر می‌شود رقم قرارداد مکتوب را به بهانه تورم افزایش داد؟ مگر حقوق کارمند و کارگر در همین کشور به دنبال تورم افزایش‌های چندباره پیدا می‌کند؟ مگر در همین دوران کرونا، تعداد زیادی از بازیکنان مطرح بین‌المللی بخش زیادی از قراردادشان را کاهش ندادند؟ پس چرا بازیکنان ما در ایران شیوه معکوس را برگزیده‌اند و تازه طلبکار هم هستند؟ همین آقای ترابی می‌دانست که اگر از طریق باشگاه ترانسفر شود باید ۴۰۰ هزار دلار از قراردادش را به پرسپولیس بدهد اما با زیرکی به طور یکطرفه فسخ کرد و امروز حتی شایعه پرداخت داوطلبانه این مبلغ را هم رد می‌کند. بعد همین بازیکن از «احترام» سخن می‌گوید. احترام شاید این بود که او لااقل تا پایان مسابقات لیگ قهرمانان در منطقه غرب منتظر می‌ماند، به تیمش کمک می‌کرد و بعد می‌رفت. هر انتخابی غیر از این، بوی تمایل به کسب درآمد بیشتر را می‌دهد که البته ایرادی ندارد اما کاش ستاره‌های گرامی جسارت کافی برای اشاره به آن را داشتند.
