محمدرضا ولی زاده/ به گزارش اختصاصی پایگاه خبری دیوان نیوز، پرونده ای که برگ زرینی به کارنامه پرفیض مدیریت ورزش و فوتبالمان اضافه کرد، غرامتی که به حدی سنگین است که به طور قطع باشگاه استقلال را در آینده ی نزدیک به دردسر بزرگی می اندازد.
اتفاقی که حالا رخ داده و گریبانگیر استقلالی ها شده است، ماحصل یک سومدریت تکراری و سریالی از اشتباهات همیشگی است، که فوتبالمان به کرات در پنج سال اخیر، از آن‌ها به بدترین شکل ممکن ضربه خورده است. حکم سنگین استراماچونی ابعاد مختلفی دارد، از یک سو مقصران این فاجعه مدیریتی حضور دارند و از سمت های دیگر شخص استراماچونی و هواداران استقلال، گویا داستان غم انگیز "استقلال و استرا" فعلا پایانی ندارد و هرچه که می گذرد، با سکانس هایی تلخ تر از آن روبه رو می شویم، تلخی ای که وجه نچندان وحشتناکش دل و روح هوادار است و قسمت ترسناکش جیب هوادار که قرار است طبق معمول خالی شود.
ماجرای استقلال و استراماچونی یکباره و اتفاقی پیش نیامد، قصه عجیب جنتلمن محبوب ایتالیایی با استقلالی ها، در ابتدا از حضورش در ایران و سنگ اندازی های مختلفی اعمم از عدم تامین نیازهای اولیه و اساسی‌ای تیمی و عدم دریافت مطالبات و مسائل دستمزد و حقوقی شخص استرا و مربیانش، رفتن به ایتالیا قهر و آشتی صحبت از بازگشت دوبار او به استقلال و در نهایت شکایت و حکمی سنگین برای استقلالی ها گران تمام شد، حالا باید به مقصران اصلی این موضوع سری بزنیم.
وزارت ورزش: باور کنید برای رفتنتان روزشماری می‌کنیم؛ اینبار جیب مبارک یا جیب مردم؟
در دوره پنج ساله، مسعود سلطانیفر در وزارت ورزش و جوانان، با احتساب این پرونده، بیش از ۱۰ میلیون یورو، استقلال و پرسپولیس و تیم ملی بابت شکایت های خارجی ها، غرامت پرداخت کردند، اما طبق معمول چیزی به نام درس عبرت و تجربه برای وزارت فعلی معنایی ندارد و هر روزه پرده هایی جدیدی از سومدیریت سئول نشینان، برای هواداران فوتبال رونمایی می شود، آمدن استراماچونی و نحوه بستن قرارداد او کاملا برعهده وزارت ورزش بود، باتوجه به دولتی بودن استقلال، فراهم کردن بستری مناسب برای تیم تحت نظر دولت هم کاملا در اختیار وزارت ورزش است که بازهم فراهم نشد، تامین منابع مالی یا ایجاد منابعی برای درامدزایی هم کاملا برعهده وزارت ورزش است، که در این دوره امری محال است، باتوجه به این سه دلیل مهم، در ابتدای ماجرا، در زمینه رفتن استراماچونی از ایران به دلایل عدم انجام تعهدات باشگاه، قطع به یقین وزارت ورزش مقصر اول ماجرا است، بعد از این موارد، در شرایطی که راهی برای بازگشت استراماچونی فراهم شده بود و خود او هم چندین مرتبه علناً تمایل خود را برای بازگشت به استقلال نشان داده بود، وزارت ورزش با وضع قانون مضحک و البته خلق الساعه، منع ورود خارجی ها، بازهم مانع از رسیدن استراماچونی به استقلال شد و سنگ اندازی هایش را تکمیل کرد، در شرایطی که حالا استقلالی ها باید تمام حق و حقوق استراماچونی را برای دوسال تمام و کمال پرداخت کنند، می توانستند با برگرداندن او، هم حق و حقوقش را بدهند و هم از او بهترین استفاده را بکنند، اما طبق معمول جناب سلطانیفر و مدیران توانمندشان در وزارت ورزش پای بر اشتباهشان کوبیدند و حاضر نشدند کمکی به باشگاه تحت تکلفشان انجام دهند و ویلموتس و برانکویی جدید را در دامن فوتبال کشور گذاشتند.
بدون شک در پرونده استراماچونی، وزارت ورزش و شخص مسعود سلطانیفر مقصر اصلی هستند، زیرا دو مرتبه می توانستند جلوی ضرر را بگیرند اما اهمال کاری کردند، حالا مشخص نیست این طلب سنگین را دوستان سئول نشین از جیب مبارک می دهند یا "برنکو طور" از فلان بانک و پول بیت المال، اما هرچه که هست، بازهم دودش بر چشم ما مردم می رود.
فدراسیون و سازمان های وابسته: بله قربانگو های وزارت، همچنان در فضاحت
فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته تعیین وضعیت و ... طبق روال گذشته، چیزی جز تایید و تحسین و حرفی برای گفتن در قبال قانون منع از ورود خارجی ها به لیگ نداشتند و می توان گفت به اندازه مافوقشان مقصر هستند، باوجود اینکه، فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته تعیین وضعیت نزدیک تر از وزارت ورزش اوضاع مالی قمر در عقرب باشگاه های ایرانی را می دیدند، اما از ترس جایگاه و مقامشان دم نزدند و پا به پای وزارت ورزش برای حفظ این قانون من دراوردی و نیامدن استراماچونی از هیچ تلاشی دست برنمی داشتند، از مصاحبه های هر روزه امثال نورشرق و درودگر تا بیانیه های اعصاب خوردکن، هرچه داشتند گذاشتند تا فوتبال ایران با فضاحت ضربه ی سنگین دیگری را تجربه کند.
حالا به باشگاه استقلال برسیم، که همه چیز دارد جز یک مدیر واقعی، البته به اسم که باشد، مدیر و مسئول کم ندارد، اما به معنای واقعی، استقلال دوران مسعود سلطانیفر، در خشکسالی مدیری توانمد و دلسوز در شرف نابودی قرار گرفت.
فتحی، خلیل زاده و سعادتمند؛ مثلث کابوس استقلال
آمدن استراماچونی در زمان مدیرعاملی امیرحسین فتحی انجام شد، کسی که حالا به راستی متوجه شدیم که لایق همان یک فصل ناسزا و حیا کن رها کن های استادیوم ها بود، فردی که می خواهد با مربی به کلاس و درجه حرفه‌ای گری استراماچونی قرار داد ببندد، حتی ساده ترین و ابتدایی ترین اعمال مدیریتی را هم بلد نبود و قرارداد ترکمنچایی بست که مشخص نیست تا کی باید تاوان آن را داد.
اگر به تمام بدبختی های استقلال در این چندسال رجوع کنیم، قطعا نام اسماعیل خلیل زاده به عنوان یکی از اصلی ترین معضلات آبی ها به چشم می خورد، کسی که مشخص نیست با چه کارنامه و رابطه ای در استقلال پستی به این مهمی گرفته و هرچه هم که با تصمیمات و اعمالش به استقلال ضربه وارد کند، هیچکس نمی گوید بالای چشمت ابرو است، کسی که حتی نمی تواند پاسخگوی این باشد که مشخص نیست چطور پول انتقال صیادمنش و دریافتی های اسپانسر که قرار بود به شفر و استراماچونی واریز شود، ناپدید شد و استقلال را به این حال و روز افتاد، فردی که گویا هیچ حرف و انتقادی بر او اثر ندارد و هرچه بگوییم پرقدرت تر به کاری که دلش می خواهد ادامه می دهد، به راستی خلیل زاده و معضلات استقلال، تعامل عجیبی با یکدیگر دارند.
دوران اولیه مدیریت احمد سعادتمند در استقلال، تقریبا مساعد بود و سعادتمند برخلاف خلیل زاده و فتحی، چهره ی خوشایندی برای هواداران در چند ماهه آغازین فعالیتش داشت، اما وعده های پوچ و شخصیت پوپولیستی سعادتمند هم جدا از پرونده استراماچونی آسیب های جدی به استقلال وارد کرد، سعادتمند سودای بازگرداندن استراماچونی را داشت، اما نه توان این کار را داشت و نه اجازه آوردن او را، اما سناریویی که سعادتمند برای آوردن استراماچونی نوشته بود، بیش از هرچیزی برای هواداران استقلال ناخوشایند بود، جناب احمد سعادتمند در حساس ترین برهه فصل، با سفری بی مورد به ایتالیا، استقلال مجیدی را به بحران برد و با درگیری های بی مورد با مجیدی، که هر دو طرف مقصر این موضوع بودند، یک جام را از استقلال گرفتند، اما چند سوال پیش می‌اید؛ اصلا نتیجه رفتن سعادتمند به ایتالیا چه بود؟ او یکی از دلایل سفرش را گرفتن تخفیف اعلام کرده بود، اما حالا حتی یک یورو هم حکم استراماچونی پایین تر نیامده است یا اینکه با وجود اینکه سعادتمند می دانست، وزارت ورزش تمایلی برای کمک به استقلال ندارد، اما یک ماه هواداران استقلال را بازی داد و فرصت را از استقلالی ها گرفت، تا هم در آسیا تیم نتیجه نگیرد و هم در جام حذفی ناکام باشد، بدون شک از اشتباهات بزرگ سعادتمند نمی توان گذشت، مدیری که هر روز بیش از قبل استقلالی نبودنش را ثابت می کند.
دلالیل فوق و صحبت احمد سعادتمند درخصوص تاکید عالی ترین مقام ورزش درخصوص عدم بازگشت استراماچونی می تواند خلاصه ای از عوامل اصلی این فاجعه باشد، حالا سخت منتظریم تا اول واکنش نهاد های نظارتی در این خصوص را ببینیم و بعد عملکرد وزارت ورزش برای حل این مشکل را نظاره گر باشیم.
درحال حاضر هنوزهم تکلیف مدیرعاملی استقلال مشخص نشده است، نام های زیادی در گوشه و اطراف استقلال شنیده می شود، که به هیچ وجه مناسب جایگاه استقلال نیستند، فردی از این لیست سیاه، فوتبال گیلان را رو به نابودی برد، اما رفیق شفیق خلیل زاده و وزیر است و حصورش محتمل تر، فردی دیگر معاون سعادتمند حراف و پوچ گرا بود و کارنامه ای نچندان موفق دارد و فردی هم مشخص نیست در سرپرستی فعلی‌اش چه گلی به سر استقلال زده که می خواهند مدیرعاملش کنند یا حتی اخباری مبنی بر گزینه شدن یکی از مدیران شرکتی که برای طلب مارک ویلموتس به فدراسیون پول داده است هم شنیده شد، همچنین اخبار خوبی هم از شرایط واگذاری بورس استقلال در بورس و دادن سهام به طلبکاران باشگاه هم به گوش نمی رسد، اتفاقی که دیگر نگرانی استقلالی ها است، هواداران استقلال که نابودی روایاهایشان را در این پنج سال به چشم دیدند.
صحبتی هم با استراماچونی عزیز: قلب آبی تاوان دارد، برادر...
در اینکه محبوب هواداران آبی هستی و هنوز هم، استقلالی ها آرزو دارند در آینده شما را بازهم در قامت سرمربی استقلال ببینند شکی نیست، اما این رابطه باید دو طرفه باشد، برادر، شما که از قلبی آبی صحبت می کنید، تاوان داشتن آن را باید بدانید، هوای استقلال را در این پرونده داشته باشید تا محبوب استقلال بمانید...
