محمدحسین سیفی - لحظۀ اعلام نام اشخاص و آثاری که قرار است در مراسم گلدن گلوب هر سال با یکدیگر رقابت کنند، برای اکثر افراد حکم ثانیه‌ی آغاز همه‌ رویدادهای تقدیر از برترین آثار سینمایی یک سال را دارد. مخصوصاً به این خاطر که بین معروف‌ترین مراسم‌های فصل جوایز سینمایی، گلدن گلوب زودتر از همه‌ی رقبایش نامزدهای دریافت تندیس طلایی خود در بخش‌های گوناگون را معرفی می‌کند و عملاً به خیلی‌ها نشان می‌دهد که در سال جاری باید انتظار درخشش کدام محصولات دنیای هنر هفتم در کدام بخش‌ها را داشته باشند. در این میان اما هرساله یک سری فیلم‌ها و نامزدها که همه پیش‌بینی می‌کنند سر جایشان هستند و برخی برنده‌های احتمالی هم در عین ناباوری حتی نامزد هم نمی شوند! امسال هم گلدن گلوب چندان بی‌حاشیه به نظر نمی‌آید و نکات جالب توجهی در خود جای داده است. از نامزدی متعدد سه فیلم ساخته شده به دست کمپانی نوپای «نتفلیکس» تا نادیده گرفته شدن بازی «رابرت دنیرو»! شاید بد نباشد با یکدیگر نگاهی گذرا به نامزدهای بخش‌های اصلی و رقابت موجود میان آن‌ها بیاندازیم:

بهترین فیلمنامه

حضور پر رنگ کمدی‌ها
نوآ بامباک (Marriage Story)
بونگ جون- هو و هان جین- وون (Parasite)
آنتونی مک‌کارتین (The Two Popes)
کوئنتین تارانتینو (Once Upon a Time in Hollywood)
استیون زایلیان (The Irishman)

اینکه در بخش بهترین فیلمنامه گلدن گلوب نام چهار فیلم «کمدی» (که یکیشان آمریکایی هم نیست) به چشم می‌خورد، کمی طعنه‌آمیز به نظر می‌رسد. درست است که ژانر اصلی برخی از این چهار فیلم کمدی نیست اما به هر حال این فیلم‌ها در دسته بندی ژانری نام کمدی هم جلویشان می‌آید. به جز «مرد ایرلندی» ساخته مارتین اسکورسیزی، هر چهار نامزد دیگر جزو فیلم های کمدی محسوب می شوند. «انگل»ِ بون جون هو، «روزی روزگاری در هالیوود» ساخته کوئنتین تارانتینو، «داستان ازدواج» ساخته «نوا بامباک» و فیلم «دو پاپ» چهار فیلم کمدی لیست نامزدهای فیلمنامه گلدن گلوب هستند.
از میان این پنج نامزدِ فیلمنامه به نظر می‌رسد که «مرد ایرلندی» شانس بیشتری نسبت به چهار فیلم دیگر داشته باشد. البته قطعاً نه به خاطر اینکه کمدی نیست یا دلایل این چنینی بلکه از نظر کیفی هم با توجه به تعداد نامزدهایی که در گلدن گلوب دارد و پیشتازی اش در این قضیه، به نظر می‌رسد که محبوب داوران گلدن گلوب هم بوده است.

بهترین بازیگر مردِ درام

جای خالی «رابرت دنیرو»
کریستین بیل (Ford v Ferrari)
آنتونیو باندراس (Pain and Glory)
آدام درایور (Marriage Story)
واکین فینیکس (Joker)
جاناتان پرایس (The Two Popes)

«رابرت دنیرو» پیش از این بارها هنر بازیگری خود را ثابت کرده و نیازی به این جوایز دیگر ندارد. اما سال‌ها بود که به واسطه بازی در کمدی‌های درجه دو و سه، انتقادات زیادی به او می شد. اما امسال او با «مرد ایرلندی» بازگشت و خوش درخشید و قطعا کمترین حق او نامزدی گلدن گلوب بود. دو صحنه از ایفای نقش امسال او برای اثبات این ادعا کافی است؛ نخست صحنه‌ای که با جو پشی درباره پرواز با هواپیما گفتگو می‌کند. سکانسی که ترس، اشتیاق، خشم، ناراحتی و پشیمانی در چشمان دنیرو نقش می بندد و تماشاگر را مبهوت می کند. در این صحنه دنیرو دیالوگی بر زبان نمی آورد و تنها نگاهی خیره به راسل دارد. دومین سکانس نیز لحظه گفتگو با همسر جیمی در پشت تلفن است. سکانسی با کارگردانی دقیق و بازی استادانه دنیرو که قلب هر تماشاگری را تحت تأثیر قرار می دهد. لکنت‌های مداوم و دستپاچگی و استیصال فرانک، در این سکانس به خوبی توسط دنیرو به تصویر کشیده شده است. به هر روی او با کم لطفی گلدن گلوب انتخاب نشد و رقابت را به جوانانی مثل «خواکین فینیکس»، «کریستین بیل»، «آدام درایور» سپرد و از میان پیشکسوتان هم نام «جاناتان پرایس» و «آنتونیو باندراس» به چشم می خورد. به نظر می آید می شد جای باندراس را به دنیرو داد تا تنور این رقابت هم بیش از پیش گرم شود. به نظر می‌آید در این بخش خواکین فینیکس تقریباً بی رقیب باشد.

بهترین کارگردانی

رقابت جذاب پر سر و صداها
بونگ جون- هو (Parasite)
سم مندس (1917)
تاد فیلیپس (Joker)
مارتین اسکورسیزی (The Irishman)
کوئنتین تارانتینو (Once Upon a Time in Hollywood)

جدا از اینکه نام فیلم «انگل» که برنده نخل طلای کن هم شده بود در اکثر بخش های اصلی گلدن گلوب به چشم می‌آید و در این بخش هم حضور دارد، یکی از جذاب ترین رقابت‌های گلدن گلوب امسال میان این پنج فیلمی است که در ماه های اخیر سر و صدای زیادی به پا کرده اند و عاشقان سینما انتظار زیادی برای اکران شدن آن‌ها کشیدند. کارگردانانی مانند « اسکورسیزی» و «تارانتینو» که اساساً محبوبیت زیادی هم میان اهالی سینما دارند و تنور فصل جوایز امسال را بسیار گرم نگه داشته‌اند. اما جز این دو، «مندس» هم کارگردان سرشناسی است که سابقه ساخت فیلم‌های مهمی مانند «زیبایی آمریکایی» را در کارنامه دارد و امسال با فیلمی درباره جنگ جهانی اول به سینماها بازگشته است. «جوکر»ِ فیلیپس هم فیلمی است که تمام رکوردهای گیشه را جا به جا کرده و تکانی اساسی به سینمای هالیوود داده است. از این رو یکی از کنجکاوی برانگیزترین بخش‌های گلدن گلوب امسال، همین بخش بهترین کارگردانی است که رقابت جذابی میان هر پنج کارگردان به خصوص میان دو فیلم «جوکر» و «مرد ایرلندی» شکل خواهد گرفت.

بهترین بازیگر زنِ درام

جمع کم سر و صداها
اسکارلت جوهانسون (Marriage Story)
سیرشا رونان (Little Women)
شارلیز ترون (Bombshell)
سینتیا اریوو (Harriet)
رنی زلوگر (Judy)

نکته طعنه‌آمیز این قسمت از گلدن گلوب، عدم حضور فیلم‌هایی است که نامزد بخش‌های اصلی هستند (البته به جز داستان ازدواج). فیلم هایی مانند «مرد ایرلندی»، «جوکر»، «روزی روزگاری در هالیوود» و «1917» هیچکدام نقش اصلی «زن»ی در خود جای نداده‌اند که در درام قصه‌هایشان تأثیرگذار باشند. یا بهتر است بگوییم که اساساً فیلم های «مردانه»ای هستند! از این رو به غیر از «اسکارلت جانسون»ی که برای «داستان ازدواج» نامزد شده است، هر چهار نامزد دیگر به خاطر بازی در فیلم‌های کمتر شنیده شده سال 2019 سینما ایفای نقش کرده‌اند.
در میان همین پنج نامزد اما شانس «سیرشا رونان» به خاطر جوانی و برآمدن از ایفای نقشی که بر عهده داشت بیشتر از نام‌های شناخته شده ای مانند «چارلیز ترون» یا «اسکارلت جانسون» به نظر می‌آید. هرچند با توجه به سیاست سال‌های اخیر سینمای آمریکا در توجه به سیاه پوستان، هیچ بعید نیست که یکی از معدود فیلم‌های درباره سیاه پوستانِ امسال که در این بخش نامزد شده یعنی «هریت» جایزه را ببرد.