سارا نصرتی/ به گزارش دیوان نیوز؛ صنعت گردشگری بزرگترین صنعت خدماتی جهان از نظر درآمدزایی شناخته شده است. رشد این صنعت، همواره آثار زیست محیطی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی زیادی را به دنبال داشته است. توسعه صنعت گردشگری برای کشورهای درحال توسعه که با معضلاتی چون نرخ بیکاری بالا، محدودیت منابع ارزی و اقتصاد تک محصولی مواجه اند، از اهمیت فراوانی برخوردار است. بی شک صنعت گردشگری، به منزله یکی از مهمترین و سودآورترین صنایع خدماتی جهان، اولویت درآمد اقتصادی کشورهای بسیاری است. در پنج دهه اخیر گردشگری به عنوان یک فعالیت انسانی از جمله صنایع با رشد بالا و وسیع شناخته می‌شود.
گردشگری, دارای طرف عرضه و تقاضا است و محصولات مختص به خود با ویژگی های متفاوت از سایر فعالیت های اقتصادی دارد و با بکارگیری منابع اقتصادی آثار مثبت یا منفی اجتماعی اقتصادی در سطح ملی یا بین المللی را داراست. یکی از مهمترین دلایل توجه دولت‌ها و برنامه ریزان به گردشگری، پیامدهای اقتصادی آن برای منطقه است، به طوری که امروزه گردشگری عامل مهمی برای توسعه اقتصادی به حساب می آید. همچنین از ظرفیت‌های بالقوه کشور که همواره در برنامه‌های توسعه مورد تاکید ویژه قرار داشته حوزه گردشگری و صنایع دستی است.
در حالی که از برنامه چهارم توسعه به بعد همواره گردشگری مورد توجه سران نظام بوده است اما اهمال دولت‌ها و بی‌توجهی به این حوزه موجب عقب ماندگی کشور در این حوزه از سایر کشورهای منطقه شده است. این در حالی است که ایران از نظر جاذبه‌های باستانی و تاریخی رتبه دهم و از نظر اکوتوریسم در رتبه پنجم دنیا قرار دارد. مقایسه درآمد کشورمان با سایر کشورهای منطقه نشان از عقب ماندگی در این حوزه و لزوم توجه ویژه دولت به این بخش دارد. توجه به گردشگری توسعه اقتصادی و کاهش اتکا به نفت را به دنبال داشته و با ایجاد اشتغال، نیروی انسانی را در بخش‌های مختلف به استخدام در می‌آورد. گردشگری مانند بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی دیگر نوعی دادوستد عرضه و تقاضا محور است و هر چقدر رونق بیشتری داشته باشد، کسب و کارهای مرتبط با آن به خصوص در صنف‌های خرد را به تحرک وامی‌دارد و این امر به شکلی سلسله‌وار به دیگر بخش‌های اقتصادی نیز منتقل می‌شود.
صنعت گردشگری با ویژگی های خاص خود، صنعتی پویا با آینده‌ای روشن تلقی می شود. سرمایه گذاری در این صنعت در تمام کشورهای دارای جاذبه های جهانگردی روبه افزایش است. امروزه جذب گردشگران خارجی به رقابتی فزاینده در بین نهادهای درگیر در صنعت گردشگری تبدیل شده است. زیرا این صنعت نه تنها در پیشبرد اقتصاد ملی و درآمدهای ارزی نقش دارد بلکه صنعتی است پاکیزه و عاری از آلودگی و در عین حال ایجاد کننده مشاغل جدید. بی تردید گردشگری برای کشورهای دارای جاذبه‌های جهانگردی نظیر ایران می تواند به مهمترین منبع کسب درآمد ارزی تبدیل شود. مشروط بر اینکه برنامه‌ریزی صحیح و همه جانبه توأم با آینده‌نگری برای آن تنظیم و اجرا شود. متاسفانه در کشور ما، صنعت توریسم چنان که شایسته است گسترش و توسعه نیافته است.با وجودی که در تمامی برنامه های توسعه سالیان اخیر بر رهایی از اقتصاد تک محصولی متکی بر صادرات نفت تأکید شده ولی در مقام عمل موفقیت و کامیابی قابل توجه و مملوس و محسوسی در این زمینه به دست نیامده است.