مجيد سعیدی- به گزارش دیوان نیوز؛ باخت پرسپوليس مقابل سپاهان شايد از اين زاويه قابل توجيه باشد، اما قانع‌كننده نيست؛ چون هنر تيم‌بستن موضوع حائز اهمیتی است كه اختلاف نيمكت‌نشينان پرسپوليس با بازيكنان فيكسش بيانگر اين است كه یحیی گل‌محمدی در اين زمينه عملکرد ضعیفی داشته (!) ولو آنكه توپ به زمين مديريت باشگاه شوت شود.
چرا پرسپوليس مهاجم خط‌شكن(بخوانيد بازيكنی كه خط دفاع حريف را بهم بريزد يا دو مدافع حريف را اسير خود كند) ندارد؟ چرا بازيكن بازيساز كه قادر باشد پاس تودر بدهد و كمر دفاع حريف را بشکند و برای مهاجمينش موقعيت گلزنی ايجاد كند، در اختیار ندارد؟
به مهاجم خارجي اين تيم نگاه كنيد! آن را با فوروارد آرژانتينی استقلال مقايسه كنيد. چه نتيجه‌ای می‌گيريد؟
«شهاب زاهدی» بدون هیچ سابقه‌‌ای در ليگ برتر(!) چگونه به پرسپوليس معرفی شد؟ نقش برخی سايت‌های ورزشی در بزرگنمایی او و تحميلش به گل‌محمدی چيست؟ چرا آن‌هایی که پرسپوليس را ارثیهٔ پدری می‌پندارند، بایستی در اسپانسری و جذب (تحميل) بازيكن تأثیرگذار باشند و سهم‌خواهی كنند؟ و صد البته نفوذ دلال‌ها كه بحث ديگری است!
محکم‌ترین دلیل اينكه پرسپوليس چشم‌نواز و ايضا اقتصادی بازی نمی‌كند (فارغ از مصدومانی كه دارد) عدم برخورداری پرسپوليس از مزيت رقابتی در داخل زمين است. يحیی بايد بداند رشد و توسعهٔ فوتبال آنقدر سريع است كه ديگر نمی‌توان با ١٣-١٤ بازيكن به فينال آسيا رسيد.
گل‌محمدی اگر بازی‌های اخير پرسپوليس مقابل ملوان، نفت آبادان و حتی استقلال تاجيكستان را مرور كند متوجه می‌شود كه اگر بيرانوند را نداشت، پرسپوليس تلخ‌ترين روزهای خود در سال‌های اخیر را به یادگار می‌گذاشت.
قبول دارم كه شمار بسیار بالای هواداران پرسپوليس به همراه سوابق قهرمانی این تیم، مزيت محسوب می‌شود، اما این‌ها عامل كليدی موفقيت نيستند. برای كسب موفقيت بايد مزيت رقابتی ايجاد كرد.
در تركيب پرسپوليس چند بازيكن خلاق و نوآور كه عامل مزيت رقابت باشند، وجود دارد؟
یک‌کلام؛ پرسپوليس مزيت رقابتی ندارد، چون در تيم‌بستن هنر به خرج نداد.