به گزارش دیوان نیوز؛ طبق قانون نحوه تعیین عیدی و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاه‌های مشمول قانون کار مصوب سال ۱۳۷۰ همه کارفرمایان کارگاه‌های مشمول قانون کار مکلف هستند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل ۶۰ روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند و مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارگران نباید از معادل ۹۰ روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند.
مبنای تعیین عیدی پایان سال کارگران، حداقل دو و حداکثر سه برابر مصوبه دستمزد شورای عالی کار است و کارفرمایان باید دو ماه پایه حقوق را به عنوان حداقل عیدی و سه ماه پایه حقوق را به عنوان حداکثر عیدی و پاداش آخر سال به نیروهای کار خود بدهند.
در کارگاه‌هایی که طرح طبقه‌بندی مشاغل دارند، مبنای محاسبه عیدی و پاداش سالانه کارگران مزد گروه و پایه یا مزد مبنا و در واحدهای فاقد طرح طبقه‌بندی، مزد ثابت یعنی مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل خواهد بود.
به طور معمول پرداخت عیدی و پاداش پایان سال کارگران مشمول قانون کار و بازنشستگان تأمین اجتماعی طبق قراردادهای کار و با در نظر گرفتن تعطیلی بانک‌ها، آغاز تعطیلات عید و انجام برخی حسابرسی‌ها معمولاً از ۲۰ اسفند ماه آغاز می‌شود اما برخی از کارفرمایان آن را به روزهای آخر سال موکول نکرده و با حقوق دی یا بهمن ماه واریز می‌کنند تا خانوارهای کارگری با فراغ بال بیش‌تر نسبت به تهیه مایحتاج شب عید اقدام کنند.
شورای عالی کار ۲۹ اسفند سال گذشته در نشست تعیین دستمزد افزایش حداقل دستمزد کارگران برای سال ۱۴۰۲ را ۲۷ درصد تصویب کرد. بر این اساس پایه حقوق کارگران به ۵ میلیون و ۳۰۷ هزار و ۳۳۰ تومان افزایش یافت. با احتساب فرمول حداقل و حداکثر عیدی، کارگران امسال حداقل ۱۰ میلیون و ۶۱۴ هزار و ۶۶۰ تومان و حداکثر ۱۵ میلیون و ۹۲۲ هزار تومان دریافت خواهند کرد.
کارگران بسته به سنوات و تعداد روزهایی که کار کرده‌اند مستحق دریافت عیدی هستند و عیدی و پاداش کامل به کارگرانی تعلق می‌گیرد که یکسال در محل کار یا آخرین کارگاه مشغول کار بوده و بیمه پردازی آنها به طور کامل صورت گرفته باشد.