به گزارش هواداری نیوز؛ مرحله گروهی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا روز سه‌شنبه به پایان رسید و چهره تیم‌های صعود کننده مشخص شد. آنچه بیشتر از هر موضوعی در بین باشگاه‌های صعود کننده  پررنگ به نظر می‌رسد، حضور حداکثری نمایندگان عربستان و ژاپن در جمع شانزده تیم مرحله یک هشتم نهایی است. این بدان معنی است که این دو کشور با دو رویکرد و دو برنامه متفاوت نگاهی ویژه به فوتبال داشته و موفقیت‌های چشمگیری را نیز بدست آورده‌اند. ژاپن در دو حوزه نیروی انسانی و زیرساخت‌ها از سال‌های پیش سرمایه‌گذاری نموده و عربستان با اتکا به دلارهای نفتی و پرداختن به فلسفه اصلی فوتبال سعی دارد با تعیین و تجهیز زیرساخت‌های ضروری و استخدام بهترین‌های فوتبال جهان عقب ماندگی خود را در فوتبال قاره کهن جبران نماید. با این مقدمه نگاهی به وضعیت متزلزل نمایندگان فوتبال ایران در مسابقات فصل جاری لیگ قهرمانان آسیا خواهیم انداخت:

نحوه صعود و عدم انسجام

تأخیر و تعویق ایجاد شده در لیگ قهرمانان آسیا به علت شیوع ویروس کرونا باعث شد تا قبل از شروع مسابقات نحوه صعود نمایندگان کشورها به خصوص ایران دچار اما و اگرها گردد. در این بین اخذ مجوز حرفه‌ای و اوضاع نامناسب باشگاه‌های ایرانی که منجر به حذف دو باشگاه بزرگ ایران در دوره قبل گردید، شرایط آنان را تحت الشعاع قرار داده بود. این موضوع باعث شد باشگاه استقلال از گردونه خارج گردد و دیگر باشگاه‌ها نیز با شرایط نه چندان مطلوب در مسابقات حاضر شوند. این بدان معنی بود که هیچیک از نمایندگان ایران انسجام و تدارک لازم را برای حضور قدرتمند در مهمترین لیگ فوتبال آسیا را نداشته باشند. از طرفی دستورالعمل سقف بودجه نیز مزید بر علت گردید تا نمایندگان پُر امید ایران نیز با ترکیبی ناقص به تورنمنتی ورود کنند که از آخرین قهرمانی ایران درآن سال‌ها گذشته است.

تراکتور همچنان غیرقابل پیش‌بینی

به جرأت باید گفت؛ تراکتور تبریز غیرقابل پیش بینی‌ترین باشگاه ایران چه به لحاظ مسائل مربوط به فوتبال و چه مسائل مربوط به مدیریت است. تراکتور به لحاظ مسائل اقتصادی و مالی وضعیت بهتری نسبت به سایر نمایندگان داشته و این بدان معنی است که قاعدتا باید این باشگاه با اطمینان خاطر بیشتری در مسابقات حضور پیدا کند. اما آنچه در نمایش یاران خمز و مربیان قبلی دیده می‌شود، آن چیزی نیست که  مورد انتظار می‌باشد. تراکتور که برای حضور در مرحله گروهی لیگ قهرمانان راهی پلی آف شده بود، موفق نگردید از سد الشارجه امارات بگذرد و وداعی زود هنگام با لیگ قهرمانان آسیا داشت. نکته قابل توجه در مورد تراکتور تبریز اینست که این تیم علیرغم داشتن مربیان بزرگ و بازیکنان شایسته، نتوانسته است شخصیت قهرمانی داشته باشد.

نساجی مازندارن و اولین تجربه

نساجی هفته اول لیگ قهرمانان آسیا را امیدوارنه شروع کرد. اما در حقیقت نماینده ایران صرفا توان برد نماینده هند را داشته و باقی نتایج را به دو حریف عربستانی و ازبکستانی واگذار کرد تا در نهایت در رتبه سوم گروه D بایستد. در واقع نساجی مازنداران نه تنها تجربه حضور در این لیگ قهرمانان آسیا را نداشت که از شرایط مناسبی به لحاظ فنی و تدارکاتی نیز برخودار نبود. نساجی در فصل 1400-1401 قهرمان جام حذفی ایران شد و در فصل 1401-1402 نتوانست شرایط  خود را حفظ نماید و از طرفی به علت عدم آمادگی ورزشگاه خانگی، از حریفان خود در مشهد و دیگر شهرستان‌ها میزبانی می‌کرد و حتی دیدارهای آسیایی خود را در ورزشگاه آزادی برگزار نمود. از طرفی با حضور سید مهدی رحمتی در رأس هدایت این تیم، مناسبات فنی این تیم نیز دستخوش تغییراتی گردید. با این حال اولین تجربه نساجی در آسیا که شاید تا سال‌های دیگر تکرار نگردد، در ابتدا سود چندانی به آنان و فوتبال ایران نرساند و در وهله دوم نشانه بارزی در خصوص شرایط نامناسب فوتبال ایران بود.

پرسپولیس و آرزوی بر باد رفته

حضور در دو فینال آسیا و قهرمانی‌های پی در پی در لیگ داخلی وضعیت پرسپولیس را به ظاهر مطلوب نشان داده است. قرمزپوشان که به لحاظ افتخارات داخلی گوی سبقت را از تمامی باشگاه‌های ایرانی حتی رقیب دیرینه خود ربوده‌اند، به لحاظ افتخارات آسیایی همچنان آرزوهای خود را برباد رفته می‌بینند. قرعه سخت مرحله گروهی که  در انتها مشخص شد کفه ترازو به لحاظ فنی به نفع قرمزپوشان بود، مشکلات مربوط به محدودیت جذب بازیکن که خط حمله این تیم را کم اثر تر از هر فصلی کرده بود و عدم آمادگی ورزشگاه آزادی به خصوص در بازی نخست در برابر النصر عربستان که منجر به مصدومیت تأثیرگذارترین بازیکنان این  تیم شد، از دلایل مهم حذف پرسپولیس ایران از آسیا بود. یک نکته ظریف نیز در این مورد وجود دارد که نباید فراموش شود. یکه‌تازی پرسپولیس در لیگ برتر ایران که بخشی از آن حاصل ضعف تیم‌های داخلی است، ذهنیت برنده آنان را از واقعیت‌های فوتبال آسیا منحرف کرده بود تا در شبی که می‌توانست با برتری مطلق مقابل الدحیل بی انگیزه به دور حذفی صعود نماید، دچار سردرگمی و به عبارتی بهانه صعود گردد.  

سپاهان آخرین بازمانده

طلایی پوشان اصفهان هرچند  آخرین بازی خود را مقابل الاتحاد عربستان واگذار کردند و هرچند با حکم غیرمنصفانه «ای اف سی» در بازی رفت مقابل این تیم بازنده اعلام شدند، اما با کسب ده امتیاز و به لطف تفاضل گل برتر صعود کردند. آنان باید منتظر قرعه شانس در روز دهم دی‌ماه باشند. شرایط صعود تیم‌ها غرب آسیا به مرحله حذفی این پیام را مخابره می‌کند که  سپاهان اصفهان باید به مصاف یکی از تیم‌های صدرنشین مرحله گروهی طبق قرعه‌کشی برود و چون با الاتحاد هم‌ گروه بوده، طلایی پوشان ایران باید در اولین مرحله حذفی با تیم‌هایی چون الهلال، النصر و العین روبه‌رو ‌شوند. در این بین مصاف با العین امارات می‌تواند بهترین قرعه برای نماینده ایران باشد. نکته مهم در مورد سپاهان اینکه این باشگاه نسبت به دیگر باشگاه‌های ایرانی از ثبات بهتری برخوردار بوده و فاصله مناسب زمانی برگزاری دور حذفی مسابقات، فرصت طلایی سپاهان برای صعود خواهد بود.

دلایل ناکامی ایران

در خصوص ناکامی فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا ذکر چند نکته ضروری است: نکته اول را باید به شرایط ناپایدار باشگاه‌های ایرانی به خصوص سرخابی‌های پایتخت اختصاص داد. پُر واضح است که از دل مشکلات عدیده مدیریتی و اقتصادی نباید تیمی درخور حضور قدرتمند در آسیا بیرون بیاید. نکته دوم را باید به خودزنی فوتبال ایران مربوط بدانیم: کافی است به وضعیت مالکیت باشگاه‌ها ایران نگاهی بیاندازیم که با شیوه کاملا دولتی اداره شده و در این شیوه اختصاص منابع پایدار مالی به هیچ عنوان امکان ناپذیر نیست. نکته سوم به مدیریت کلان ورزش ایران برمی‌گردد، زیرا قادر نیست و یا تمایلی ندارد که تکلیف فوتبال حرفه‌ای را مشخص کرده و  با اندیشیدن به زیرساخت‌های اصولی امکان پرداختن به  آن را فراهم نماید. در این وضعیت نباید به موفقیت مستمر باشگاه‌های ایرانی و حتی فوتبال ملی امیدوار بود.

نویسنده: حسن صانعی‌پور