انزوا یا مهاجرت متخصصان ایرانی در دهه‌ها و چه بسا قرن‌های اخیر، پدیده چندان نا آشنایی نیست و همه ما کمابیش یا به چشم خود دیده و یا به گوش خود شنیده‌ایم، کسانی که ریشه در این آب و خاک داشته و برای به بار نشستن آنها، پدران و مادران بسیاری خون دل خورده‌اند، به یک باره در مسیر رشد و پیشرفت، متوقف شده یا با هزاران افسوس راهی دیار غربت می‌شوند.
این واقعیت تلخ، اما قصه امروز و دیروز نیست. تا آنجا که بابا طاهر عریان تقریبا هزار سال پیش از آن گلایه داشته و این‌چنین سروده است:
گلی که خود بدادم پیچ و تابش/ به اشک دیدگانم دادم آبش
درین گلشن خدایا کی روا بی/ گل از مو دیگری گیرد گلابش
یا در نمونه‌ای دیگر، علی رضاقلی، نویسنده کتاب جامعه‌شناسی نخبه‌کشی که با بررسی زندگانی قائم‌مقام فراهانی، امیرکبیر و محمد مصدق، تحلیلی جامعه‌شناختی از برخی ریشه‌های تاریخی استبداد و عقب‌ماندگی در ایران را به دست می‌دهد، در اثر خود به عملکرد نخبگان سیاسی و برخورد جامعه ایران با آنها می‌پردازد.
او با مددجویی از شواهد تاریخی مطرح می‌کند که ساختار اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ایران به گونه‌ای است که نخبگان سیاسی عملاً برای اصلاح وضع موجود راه به جایی نمی‌برند چراکه جامعه تاب اصلاحات را نداشته و دست به نخبه‌کشی می‌زند.
اما به نظر می‌رسد، نخبه‌کشی در ساحت‌های علمی نیز کمتر از عرصه‌های سیاسی نیست و جامعه‌ای که باید محیطی امن و آرام برای بالندگی سرمایه‌هایش باشد، خواسته یا ناخواسته، آنها را به حاشیه‌های بغض‌آلود می‌کشاند و آنها را آماج حملات ناجوانمردانه می‌کند.
در تازه‌ترین مورد، شاهد هستیم که شخصیتی علمی که تمام عمرش را پای سربلندی کشور و سلامت مردمش گذاشته، با یک سوال عامیانه در صدا و سیما و سپس روایتی تقطیع شده و مخدوش در فضای مجازی، مورد هجمه، توهین و قضاوت نادرست قرار می‌گیرد.
شاهوردی کیست؟
نام پروفسور عبدالحسین شاهوردی که شخصیتی توانمند، متخصص، متواضع و خوش‌طینت است و اکنون ریاست پژوهشگاه رویان را بر عهده دارد، در پی حضور در یک برنامه تلویزیونی، طی یکی دو روز گذشته بیش از پیش در فضای مجازی به چشم می‌خورد و سخنانش به موضوع بحث و جدل بسیاری از کاربران، تبدیل شده است.
قبل از ورود به موضوع، بهتر است کمی با عبدالحسین شاهوردی آشنا شویم؛ او متولد ۱۳۴۱ در شهر تفرش، رئیس پژوهشگاه رویان، عضو هیات علمی گروه جنین‌شناسی پژوهشگاه رویان، عضو هیات مدیره انجمن علمی تخصصی باروری و ناباروری ایران، عضو شورای علمی گروه پژوهشی تحقیقات پایه و جمعیتی بیماری‌های غیر واگیر، عضو هیات تحریریه مجله پژوهشی یاخته (سل ژورنال) و آی.جی.اف.اس (IJFS) است.
وی دوران دبیرستان را در رشته علوم تجربی در تفرش به پایان رساند و پس از انقلاب فرهنگی در رشته شنوایی‌سنجی دانشگاه علوم پزشکی ایران به تحصیل پرداخت. مدرک کارشناسی ارشد و دکتری خود را در رشته علوم تشریح از دانشگاه تربیت مدرس دریافت کرد و از سال ۱۳۷۰ هم‌زمان با تاسیس و شکل گیری رویان ابتدا به عنوان معاون پژوهشی و آموزشی و در ادامه به عنوان رئیس پژوهشگاه رویان مشغول به فعالیت شد.
انتشار بیش از ۳۰۰ مقاله و خلاصه مقاله، ترجمه، تالیف و مشارکت در تالیف چندین کتاب در زمینه بیولوژی اسپرم از جمله بیولوژی اسپرم و روش‌های نوین (جلد اول)، بیولوژی اسپرم و دیدگاه‌های نوین (جلد دوم) و کشت سلول و بافت از جمله سوابق درخشان شاهوردی است.
افزون بر این، شاهوردی در بسیاری پروژه‌های مطرح بین‌المللی در حوزه ژنتیک و سلول‌های بنیادی به عنوان پژوهشگر همکار، حضور داشته و دارد و نقش تاثیرگذاری در روند پیشرفت این پروژه‌ها ایفا می‌کند