هوش مصنوعی به عنوان هوشی که در انواع ماشینها و ابزارآلات الکترونیک وجود دارد، در مقابل هوش انسانها امروزه در بسیاری حوزهها مطرح است. هوش مصنوعی از دهه ۵۰ میلادی؛ زمانی که مطرح شد و جایگاه دانشگاهی یافت تا امروز فراز و فرودهای مختلفی را طی کرد، به فضاهای دانشگاهی راه یافت، عدهای با آن به دلایل مختلف موافقت و عدهای مخالفت کردند و برخی مانند هر فناوری جدید دیگری آن را شامل فرصتها و تهدیدهای متنوع دانستند.
اما در نهایت این فناوری نیز مانند بقیه فناوریها خود را به جوامع بشری اثبات کرد و امروزه کاربست آن در همه بخشهای مختلف زندگی همچنین تحولات سریع این فناوری باعث شده کشورهای مختلف برای سرمایهگذاری در آن و تدوین و تصویب قوانین مرتبط این حوزه با هم رقابت کنند.
امروز هوش مصنوعی به بخشی جداییناپذیر از مراقبتهای بهداشتی و در حوزه پزشکی تبدیل شده است، بسیاری پزشکان متخصص در محیطهای بالینی یا آزمایشگاههای تحقیقاتی و پژوهشی از الگوریتم های هوش مصنوعی و سایر برنامههای کاربردی مرتبط با آنها استفاده میکنند.
هوش مصنوعی در پزشکی شامل الگوریتمهایی است که با روشهای مبتنی بر یادگیری و پیش بینی، به مدلهایی برای تحلیل دادههای پزشکی و کشف بینشها برای کمک به بهبود نتایج سلامت و تجربیات بیمار دست پیدا میکند.
مریم کدخدازاده در گفتوگو با خبرنگار علمی درباره چالشها و دستاوردهای تحقیقات سرطان در ایران گفت: کمبود بودجه، تحریمها، محدودیت در واردات مواد اولیه و تجهیزات و نبود ارتباط مؤثر بین صنعت و دانشگاه از مهمترین چالشها است و این موانع روند تحقیقات کاربردی و پیشرفته را کند کرده است.
این دانشآموخته رشته زیستفناوری پزشکی افزود: با وجود اهمیت پیشگیری در کنترل سرطان، به تحقیقات در این زمینه در ایران به اندازه کافی توجه نشده است؛ بنابراین آگاهیرسانی عمومی، تغییر سبک زندگی و توسعه راهکارهای پیشگیرانه از اقداماتی است که باید به آنها توجه شود.
فناور پروژه ویروسدرمانی در حوزه زیستفناوری پزشکی با تمرکز بر روشهای نوین درمان سرطان که تحقیقات گروه خود را بر توسعه روشهایی مانند ویروسدرمانی، استفاده از سلولهای کشنده طبیعی (NK cells)، و بهرهگیری از اگزوزومهای مشتق از سلولهای بنیادی مزانشیمی برای حمل دارو متمرکز کرده، به نقش فناوریهای نوین در مقابله با سرطان پرداخت و گفت: فناوریهای نوین پزشکی از قبیل سلولدرمانی و ژندرمانی، نه تنها دقت درمان و کیفیت زندگی بیماران را بهبود میبخشند، بلکه امکان شخصیسازی درمان را فراهم میکنند و افقهای جدیدی را در کنترل سرطان میگشایند.
کدخدازاده چشمانداز آینده تحقیقات سرطان در ایران را روشن دانست، اما بر لزوم حمایتهای هدفمند مالی، اصلاح سیاستهای پژوهشی و گسترش همکاریهای بینالمللی تأکید کرد و گفت از سیاستگذاران انتظار می رود زیرساختهای لازم را برای تسریع پیشرفت در این حوزه فراهم کنند.