مقبره جلال‌الدین محمد بلخی، مشهور به مولوی در قونیه همواره یکی از مکان‌های ارزشمند و پرجاذبه برای علاقه‌مندان به عرفان و فلسفه مولانا بوده است. این مکان نه تنها گنجینه‌ای از تاریخ و فرهنگ است، بلکه با اشعار و آموزه‌های مولوی نیز ارتباطی عمیق دارد.

مصطفی راستی دوست، پژوهشگر و نویسنده، با تحلیل اشعار مولوی و ارتباط آن با بناهای مربوط به طریقت مولویه، این پیوند را تشریح کرد. وی در کتاب پژوهشی «مقبره مولانا در قونیه» به توصیف و تشریح بخش‌های مختلف مزار مولانا چون گنبد مقبره مولوی، سنگ‌کاری، گچ‌کاری، نقاشی، کتیبه‌های مزار مولانا، معرفی فضای مقبره مولوی، مجموعه مولانا در قونیه و چلبی اوغلو در سلطانیه زنجان پرداخته است.

وی گفت: آشنایی من با اشعار مولوی به دوران دبستان و در کتاب فارسی و با حکایت «نحوی و کشتیبان» و «طوطی و بازرگان» آغاز شد. نمی‌دانستم نحوی کیست و معنی شعر برایم مشکل بود. مادرم بانو «پروین شومالی» با روی باز و به گرمی، برای پسر کم‌هوش و بازیگوشش معنی می‌کرد، با زبانی ساده و پر از مهر.

این پژوهشگر ادامه داد: شوق دیار مولانا، مرا به قونیه کشاند. در آنجا در فضای مولانا، این زمزمه‌ها در گوشم پیچید: «نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد/ آواره عشق ما آواره نخواهد شد» این اشعار برایم فقط کلمات نبودند، بلکه حقیقت‌هایی بودند که با جان و دل لمسشان کردم.

وی افزود: در واقع، عشق مولانا مرا از کودکِ شیفته‌ واژه‌ها به عاشق راه بی‌پایان درون بدل کرد و این مسیر هنوز ادامه دارد.