با توجه به ساختار اساسنامه صندوق که در آن منابع و مصارف صندوق مشخص شده است، گزارش های عملکرد مالی صندوق نیز معمولا در همین قالب ارایه می شود که البته با شیوه های متداول گزارشگری مالی در صندوق ها، به ویژه صندوق های ثروت ملی، کمی فاصله دارد.
مجموع منابع صندوق توسعه ملی از ابتدای تأسیس تا پایان دی ماه ۱۴۰۲ بالغ بر ۱۶۰ میلیارد دلار بوده که حدود ۱۵۳ میلیارد دلار آن سرمایه اولیه (منابع ورودی) و بقیه آن سود حاصل از موجودی حساب ها یا سرمایه گذاری های صندوق است.
براساس برآوردهایی که به تازگی مرکز پژوهش های مجلس از عملکرد این صندوق داشته است، عواید نفتی صندوق تا پایان سال ۱۴۰۲ حدود ۱۵۶ میلیارد دلار بوده که مجموع منابع صندوق را به حدود ۱۶۶ میلیارد دلار ارتقا داده است.
البته منظور از منابع صندوق، تمامی منابعی است که به موجب قانون باید به حساب های ارزی آن واریز می شد؛ با این وجود، در برخی سال ها و با مجوزهای مختلف، دولت ها بخشی از این منابع را در قالب وام از سهم صندوق از عایدات نفتی کسر کرده و در سمت مصارف با عنوان تسهیلات به دولت گزارش شده است.
نگاهی به آمار و ارقام مصارف صندوق به خوبی گویای یکی از مهمترین دلایل عدم توفیق صندوق در حفظ ثروت های ملی و سرمایه گذاری آن در جهت توسعه کشور است؛ جایی که ۶۵ درصد مصارف آن به برداشت دولت ها (مصارف غیراساسنامه‌ای) اختصاص یافته است.