امین ماهورام روز دوشنبه اظهار کرد: «متیل فنیدیت» نام علمی ماده شیمیایی موجود در ریتالین، یک نام تجاری و دارویی از گروه داروهای محرک است و نامگذاری این گروه دارویی به این دلیل است که در سیستم عصبی مرکزی بدن باعث افزایش فعالیت و به دنبال آن، اثرات آنها پدیدار می‌شود.
وی به خانواده‌هایی که کودک بیش فعال یا مبتلا به نقص توجه و تمرکز دارند، توصیه کرد عدم مصرف این دارو در صورت لزوم و هم مصرف خودسرانه آن بدون تجویز پزشک، پایه‌گذار مشکلاتی بعدی برای افراد است.
این متخصص از جمله اثرات درمانی ریتالین بر بدن را اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه عنوان کرد، افزود: اختلالات خواب، اختلالات خلقی و اختلال کنترل تکانه و مشکلاتی در توجه و تمرکز از جمله موارد تجویز این دارو توسط پزشک است.
این روانپزشک خاطرنشان کرد: مغز انسان برای اینکه بتواند بر فعالیتی که با آن مواجه است تمرکز کند، نیازمند گروهی از مواد شیمیایی و فرآیندهای مغزی است؛ بنابراین کمبود یا نقص هر کدام از این پیش زمینه‌ها می‌تواند باعث اختلال در توجه و تمرکز فرد شود.
ماهورام افزود: فردی که با مشکل در توجه و تمرکز روبه‌رو است ممکن است دچار مشکلاتی در خلق (افسرگی یا شیدایی)، اضطراب زیاد، وسواس فکری یا اختلالات دیگر نیز باشد همچنین گروهی از افراد هم در توجه و تمرکز مشکل دارند و همزمان دچار اختلالی به نام بیش فعالی یا نقص توجه هستند.
وی خاطرنشان کرد: تشخیص اینکه چه چیزی باعث ایجاد مشکل در توجه و تمرکز شده است با روانپزشک است که پس از اخذ شرح حال کامل از خود فرد یا اطرافیانش، می‌تواند علت مشکل در توجه و تمرکز را شناسایی کند.
این متخصص ادامه داد: ممکن است روانپزشک در بررسی‌ها متوجه شود علت مشکل در توجه و تمرکز فرد، اختلال بیش فعالی و یا نقص توجه است، در این صورت استفاده از ریتالین می‌تواند یکی از گزینه‌های درمانی باشد.
ماهورام اظهار کرد: به طور مثال فردی را در نظر بگیرید که به‌دلیل اضطراب زیاد، قادر به تمرکز کردن نیست، این تجربه‌ای است که احتمالا بسیاری از ما با آن مواجه بوده یا هستیم، درزمانی که فرد اضطراب زیادی را تجربه می‌کند یکی از فرآیندهای مغزی دخیل در تمرکز دچار مشکل می‌شود و فرد تمرکز خود را از دست می‌دهد چیزی که در این مرحله می‌تواند به فرد در حفظ تمرکز کمک کند کاهش اضطراب از طریق انواع روش‌های درمان اضطراب است، چنانچه این فرد برای بهبود تمرکز خود اقدام به مصرف قرص ریتالین کند همانند راننده‌ای عمل کرده که برای حرکت کردن خودرویی با لاستیک پنچر، بنزین بیشتری به درون باک خودرو می‌ریزد، طبیعی است که نباید انتظار داشته باشیم این خودرو حرکت کند، فرد مضطرب(یا فردی با هر اختلال دیگری بجز بیش‌فعالی و نقص توجه) با مصرف ریتالین همچون همان راننده عمل کرده است.