امیل آندرونیک (Emil Andronic)، عکاس فضایی آماتور ساکن هرتفوردشایر انگلستان، تصویری خیره‌کننده از سحابی چشم گربه (Cat’s Eye Nebula) ثبت کرده که ساختار بیرونی و کم‌نور این جرم آسمانی مشهور را که خانه آن به حساب می‌آید به تصویر می‌کشد.

به نقل از اسپیس، سحابی چشم گربه که با نام ان‌جی‌سی ۶۵۴۳ (NGC 6543) نیز شناخته می‌شود، هنگامی شکل گرفت که یک ستاره خورشیدمانند در پایان عمر خود لایه‌های بیرونی‌اش را به فضا پرتاب کرد؛ نتیجه‌اش ایجاد یک پوسته‌ی چگال از غبار در مرکز، و هاله‌ای کم‌تراکم و گسترده از مواد ستاره‌ای در اطراف آن بود.

در تصویر آندرونیک، این لایه‌های گازی بیرونی شبیه قطره آبی هستند که سطح یک برکه‌ی کیهانی را در هم می‌شکند. ناحیه‌ی مرکزی متراکم که ترکیبی عجیب از حباب‌های متحدالمرکز و ساختارهای آشفته‌ی غبارآلود است و پیش‌تر توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده بود نیز به‌وضوح در مرکز تصویر می‌درخشد.

ناسا می‌گوید که در چند هزار سال آینده، این سحابی به تدریج پراکنده خواهد شد؛ زیرا تابش‌های شدید ستاره‌ی رو به مرگ مرکزی، مواد اطراف را به سمت فضای میان‌ستاره‌ای خواهد راند.

آندرونیک می‌گوید: برای رسیدن به این نتیجه، عکاسی مداوم انجام دادم تا زمانی که احساس کردم داده‌ی کافی جمع‌آوری کرده‌ام.

او برای ثبت این تصویر، از روز ۲۹ مارس تا روز ۱۷ آوریل، بیش از ۶۵ ساعت وقت صرف کرد و با استفاده از سه تلسکوپ، چندین فیلتر، دوربین‌های نجومی و ابزارهای جانبی مختلف، این سحابی را ثبت کرد.

آندرونیک توضیح می‌دهد: هسته‌ی این سحابی بسیار درخشان است و همین، کار را واقعا سخت می‌کند. به دلیل درخشندگی زیاد و اینکه او از تلسکوپ نیوتنی استفاده می‌کند، چهار پرش شدید انکساری اطراف تصویر ایجاد شده بود.

 پرتوهای انکساری (Diffraction Spikes) خطوط دراز و نازکی هستند که معمولا در عکس‌های نجومی از ستارگان دیده می‌شوند و زمانی ایجاد می‌شوند که نور باید از کنار پایه‌ی نگه‌دارنده‌ی آینه یا لنز داخل تلسکوپ عبور کند.

آندرونیک با استفاده از نوردهی‌های کوتاه‌تر و ترکیب داده‌های قدیمی با مشاهدات جدید، توانست این مشکل را کنترل کند.