نان و کیفیتش، شاطر و مرام آن‌ها از گذشته تا کنون تغییر کرده، از کیفیت و ابعاد آن گرفته تا شاطرهایی که با نام خدا کرکره مغازه‌هایشان را بعد از نماز صبح بالا می‌دادند تا مردم پیش از طلوع آفتاب لقمه نانی به خانه ببرند. دیگر نه از آن نان‌ها و بوی خاطره‌انگیز آن خبری است و نه از آن شاطر سحرخیز که تنورش را گرم می‌کرد تا سفره‌ای سرد نماند. با همه اینها همچنان نان برای مردم حرمت دارد زیرا سفره غنی و فقیر نمی‌شناسد و برکتش را نثار هر سفره‌ای می‌کند.
با همه حرمتی که برای نان قائل هستیم اما باید گفت؛ نان دیروز کجا و نان امروز کجا؟ همه ما آن نان سنگک‌های قدیم با آن ابعاد و کیفیتش را یادشان می‌آید یا آن نان بربری‌های به اصطلاح خاش خاشی، بوی نان‌های با کیفیتی که فضای خانه را تا ساعت‌ها پر می‌کرد، حالا بوی نان هم شده خاطره، خاطره‌ای فراموش نشدنی.