وی ادامه داد: خانواده های دارای فرزند اوتیسم اگر بدون مشاوره و تحقیق اقدام به آوردن سگ برای کودک خود کنند، مانند آن است که از چاله به چاه می‌افتند؛ علاوه برآن اگر سگ تربیت شده نیاورند، بدتر از همه چیز است بنابراین قبل از تصمیم گیری برای آوردن سگ، حتما باید مشاوره بگیرند.

این مربی تربیت سگ همراه اوتیسم گفت: همچنین با توجه به طیف های مختلف اوتیسم از خفیف تا شدید، هر کودک اوتیسم با کودک دیگر متفاوت است و برای آوردن سگ، ابتدا باید کودک و شرایط خانواده بررسی شود و اگر هر دو مساعد باشند، آنگاه برای آوردن این حیوان اقدام کنند.

نقیب زاده ادامه داد: مشکلات خانواده اوتیسم بی نهایت است و آوردن سگ نمی تواند نه تنها باری از دوش خانواده بردارد بلکه به مشکلات آن خانواده هم اضافه می کند، گاهی خانواده ها برای آوردن سگ برای کودک اوتیسم خود، مشتاق هستند اما توانایی به سرپرستی گرفتن سگ را ندارند.

کمک‌های ساعتی سگ‌های تربیت شده به خانواده‌های اوتیسم

عضو انجمن اوتیسم ایران گفت: برای خانواده‌های دارای فرزند اوتیسم که شرایط آوردن سگ را ندارند، ایده‌آل ترین کار ممکن این است که کودک دارای اوتیسم را یک بار در هفته یا یک بار در ماه برای وقت گذراندن با سگ‌ها، چندساعتی نزد سگ‌های تربیت شده بیاورند که برای این کار می توانند به انجمن اوتیسم ایران مراجعه کنند؛ این کار برای کودکان دارای اوتیسم مانند روان درمانی است.

نقیب زاده افزود: اوتیسم از طیف خفیف تا شدید دارد و اینگونه نیست که الگویی در دست بگیریم و آن الگو را برای همه کودکان تعمیم دهیم؛ بنابراین وقت گذرانی کودک دارای اوتیسم با سگ باید به صورت اصولی و زیر نظر کسانی باشد که متخصص تربیت "سگ‌های همراه اوتیسم" بوده و هم اینکه با دنیای اوتیسم آشنا باشند، در غیر اینصورت حتی ۲ ساعت وقت گذراندن در هفته با سگ می تواند برای کودک دارای اوتیسم، ضرر رسان باشد.