امروز ۲۹ مهر یازدهمین سالروز درگذشت آیت‌الله محمدرضا مهدوی‌کنی در سال ۱۳۹۳ است.
همزمان با آغاز قیام آیت‌الله سید روح‌الله موسوی خمینی در مهر ۱۳۴۱ و آغاز نهضت، به پیشنهاد تولیت وقت مسجد جلیلی به عنوان امام جماعت مسجد عهده‌دار مسائل شرعی مردم محله ایرانشهر و فردوسی تهران شد و به تدریج حضور پررنگ‌تری در مسائل سیاسی و اجتماعی عصر پهلوی پیدا کرد.
با اینکه از آغاز اقدامات تبیینی حجت‌الاسلام سید مجتبی میرلوحی معروف به نواب‌صفوی و تولد تشکل سیاسی او «جمعیت فداییان اسلام» در سال ۱۳۲۴ با این تشکل سیاسیِ جوان همراه شد، اما مشی و مرامش اعتدال و میانه‌روی بود و در منازعات محلی و حتی بعدها در اختلافات و دعواهای سیاسی، در جایی که به عنوان حَکَم و قاضی طرف مشورت قرار می‌گرفت و ریش‌سفیدی لازم بود، راه میانه را بر می‌گزید تا «نه سیخ بسوزد و نه کباب.» و در حد توان کاری کرد تا «هم خدا راضی باشد و هم بنده خدا.»
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا مهدوی‌کنی از طلاب و شاگردان مبارز در دوران نهضت امام خمینی در دوران قبل از انقلاب و از روحانیون مسوول در کمیته‌های انقلاب اسلامی، شورای انقلاب، وزارت کشور، شورای نگهبان، دانشگاه امام صادق (ع)، مجمع تشخیص مصلحت نظام و در نهایت دبیرکلی جامعه روحانیت مبارز تهران در دوران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بود.
او ۸۳ سال بعد از تولدش و در بیست و پنجمین مراسم سالگرد ارتحال امام خمینی در تاریخ ۱۴ خرداد ۱۳۹۳ سکته قلبی کرد و ۴ ماه و نیم بعد در تاریخ ۲۹ مهر ۱۳۹۳ دار فانی را وداع گفت.