دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی با همکاری تیم های علمی از دانشگاه علوم زمین چین و دیگر مؤسسات تحقیقاتی بینالمللی این تحقیق را با هدف بهبود فرآیندهای ذخیرهسازی زیرسطحی CO₂ و توسعه روشهای بهبود بازیابی نفت با CO₂ (CO₂-EOR) را اجرایی کردند. این پژوهشگران با استفاده از طیفسنجی رامان و شبیهسازیهای ترکیبی مونتکارلو/مکانیک مولکولی، تأثیر فشار و دما بر میزان انحلال CO₂ در هگزادکان را بررسی کردند و نتایج نشان داد که افزایش دما باعث کاهش حلشوندگی و افزایش فشار موجب افزایش آن میشود. این دادهها میتوانند به توسعه مدلهای پیشبینی دقیقتر و هوش مصنوعی برای مدیریت منابع هیدروکربنی و ذخیرهسازی کربن کمک کنند و گامی مؤثر در جهت کاهش اثرات تغییرات اقلیمی و بهینهسازی استخراج انرژیهای فسیلی به شمار آیند.
با افزایش تقاضای انرژی و دغدغههای زیستمحیطی، ذخیرهسازی دیاکسیدکربن و بهبود بازیابی نفت از اهمیت بالایی برخوردار شده است. در این راستا، درک رفتار CO₂ در هیدروکربنهای سنگین مانند هگزادکان از ضروریات علمی و صنعتی محسوب میشود. حل کردن CO₂ در هگزادکان تحت شرایط مختلف فشار و دما، اطلاعات حیاتی برای طراحی فرآیندهای ذخیرهسازی زیرسطحی و بهبود بازیابی نفت ارائه میدهد.
این تیم تحقیقاتی با استفاده از طیفسنجی رامان، میزان انحلال CO₂ در هگزادکان را در محدوده دمایی ۲۵ تا ۲۰۰ درجه سانتیگراد و فشار یک تا ۱۵ مگاپاسکال اندازهگیری کردند. در این آزمایش، نمونههای استاندارد هگزادکان و CO₂ در موادی شیشهای (سیلیکای موئینه) مخلوط و پس از رسیدن به تعادل، طیفسنجی رامان انجام شد تا رابطه بین کسری مولی CO₂ و نسبت سطح پیکهای رامان به دست آید.
