در نهم آذرماه سال ۱۳۵۰، ایران گامی تاریخی در جهت تثبیت حاکمیت خود در خلیج فارس برداشت و جزایر بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را به آغوش میهن بازگرداند. این سه جزیره از دیرباز بخشی جدایی‌ناپذیر از قلمرو ایران بوده‌اند و در اسناد و نقشه‌های معتبر جهانی نیز به نام «ایران» ثبت شده‌اند.
در دوران قاجار، با ضعف دولت مرکزی و نفوذ فزاینده استعمار بریتانیا در منطقه، این کشور برای حمایت از شیوخ وابسته در سواحل جنوبی خلیج فارس، به‌طور موقت اداره‌ی این جزایر را در اختیار شارجه و رأس‌الخیمه قرار داد، اما با اعلام سیاست خروج بریتانیا از شرق سوئز در دهه ۱۳۴۰، فرصت مناسبی برای ایران فراهم شد تا حقوق تاریخی خود را در این آبراه حیاتی بازستاند.
دولت وقت ایران در مذاکرات فشرده‌ای با لندن و شیوخ جنوبی خلیج فارس بر حقانیت تاریخی کشور تأکید کرد؛ نتیجه‌ی این گفت‌وگوها آن بود که درباره‌ی جزیره بوموسی توافقی میان ایران و شارجه حاصل شد و در خصوص تنب بزرگ و تنب کوچک که تحت اشغال رأس‌الخیمه بودند، به دلیل نبود توافق، ایران اعلام کرد این جزایر باید بدون قید و شرط به خاک کشور بازگردند.
در بامداد ۹ آذر ۱۳۵۰ نیروهای دریایی و تفنگداران ایرانی در عملیاتی منظم و حساب‌شده، وارد جزایر شدند و کنترل کامل آنها را در دست گرفتند؛ در جریان ورود به تنب بزرگ وقتی فرمانده نیروها به جزیره تنب بزرگ وارد شد، با بلندگو به شرطه‌ها و ساکنان جزیره، ابلاغ شد که آنها در امنیت کامل هستند. تعدادی از شرطه‌ها با بلند کردن هر دو دست از پاسگاه خارج شدند و ناو سروان رضا سوزنچی کاشانی که فرماندهی این عملیات را بر عهده داشت، به همراه سه نفر دیگر جلوتر حرکت کردند اما با صدای رگبار مسلسل، سه تن از رزمندگان دلاور نیروی دریایی به نام‌های شهید ناوسروان رضا سوزنچی، ناواستوار حبیب سلگی‌کهریزی و ناوی آیت خانی در جزیره تنب بزرگ به شهادت رسیدند. بعد از زدوخوردی که در ادامه بین نیروهای ایرانی و اشغالگران پیش آمد، پرچم ایران زمین بر بلندترین نقطه جزیره به اهتزاز درآمد و به این ترتیب پس از ۷۰ سال، جزایر تنب بزرگ و کوچک و بوموسی به تصرف ایران درآمد.
این اقدام، بازتاب گسترده‌ای در داخل و خارج از کشور داشت. مردم ایران آن را نشانه‌ای از اقتدار ملی و بازگشت به حقوق تاریخی کشور در خلیج فارس دانستند. در مقابل، برخی از شیخ‌نشین‌ها و کشورهای عربی اعتراض‌هایی مطرح کردند، اما شورای امنیت سازمان ملل متحد پس از بررسی شکایت آنان، هیچ قطعنامه‌ای علیه ایران صادر نکرد و عملاً اقدام تهران را به رسمیت شناخت.
اهمیت بازپس‌گیری جزایر سه‌گانه تنها در بازگرداندن بخشی از خاک تاریخی کشور نبود، بلکه نشان داد ایران قدرت بلامنازع منطقه و ضامن امنیت تنگه هرمز و مسیرهای حیاتی انرژی در جهان است. از آن روز تاکنون، ایران با حضوری مستمر و مؤثر، حاکمیت خود را بر این سه جزیره اعمال کرده و همواره اعلام داشته است که این جزایر بخش جدایی‌ناپذیر از سرزمین ایران‌اند و موضوع آنها قابل مذاکره یا تردید نیست. به همین دلیل، نهم آذرماه ۱۳۵۰ در حافظه‌ی تاریخی ملت ایران، به‌عنوان روز تثبیت حاکمیت ملی در خلیج فارس و نمادی از عزت و اقتدار ایرانیان ماندگار شده است.
در این راستا، با پیگیری‌های مستمر نیروی دریایی ارتش، روز ۹ آذرماه از سوی شورای معین شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان روز ملی جزایر سه‌گانه (تنب بزرگ، تنب کوچک و بوموسی) در تقویم رسمی کشور به ثبت رسید؛ این اقدام ارزشمند در پاسداشت یاد و خاطره شهدای عملیات بازپس‌گیری جزایر سه‌گانه در سال ۱۳۵۰ و با هدف تقویت نمادهای حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران در خلیج فارس و مقابله با ادعاهای واهی دشمنان انجام شده است. این طرح با تدبیر فرماندهی نیروی دریایی ارتش و پیگیری و مکاتبه مدیریت حقوقی نداجا با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نتیجه نهایی رسید.
مدیریت حقوقی نیروی دریایی ارتش طی سال گذشته گام‌های مؤثری، از جمله «گردآوری و مستندسازی اسناد تاریخی و حقوقی از مراکز اسناد ملی کشور جهت تدوین طرح مبانی حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بر جزایر سه‌گانه»، «پیشنهاد رسمی ثبت روز ۹ آذر به عنوان روز ملی جزایر سه‌گانه در تقویم کشور» و «برنامه‌ریزی برای مرمت سنگ‌قبر شهدای عملیات بازپس‌گیری جزایر و درج مشخصات عملیات بر روی مزار آنان» در تثبیت و تبیین حقوق تاریخی ایران در خلیج فارس برداشته است.
بر اساس اعلام نیروی دریایی ارتش، ۹ آذر سال جاری مراسم بزرگداشت روز ملی جزایر سه‌گانه با حضور فرماندهان، خانواده‌های معظم شهدا و جمعی از مسئولان کشوری و لشکری برگزار خواهد شد.