این کارگردان سینما در پی اتفاقهای اخیر سینما و بازداشت چند بازیگر در منزل شخصی یکی از همکارانشان، در متنی که خطاب به پارسا پیروزفر منتشر کرده، نوشته است:
«پارسای عزیزم در مدتی که همبازی بودیم متانت و رفتار حرفهای و مبادی آداب تو برایم چشمگیر بود؛ توجه و تمرکز تو را برای تجربه زنده و باورپذیر نقش شاهد بودم و برخوردهای متواضعانه و مهربان تو را با همه اعضا گروه میدیدم. پیدا بود که خواب و خوراک مرتبی داری و در زندگی جانبدار تعادل و نظم هستی. سوابق اجراهای زنده موفق و گویا یک استندآپ کمدی -که کاش آن را دیده بودم - و دست داشتنت برقلم، همه اسباب شرمساری سینمای ایران از آن حاشیهسازی و تحقیر جایگاه هنرمندان در این مرز و بوم است.
اجازه بده از این فرصت استفاده کنم و بپرسم کدام صاحب دستور است که از غلبه بازار سیاه صوت و تصویر بر بازار رسمی تولیدات داخلی استقبال می کند؟ چه کسی با مفهوم جنگ رسانهها آشنا نیست؟
چه کسی نمیداند فناوری دیجیتال، قدرت را توزیع کرده و افکار عمومی با روایتهای هنری و رسانهای باورپذیر ساخته میشود و آیا باورپذیری جز با قریحه و تخصص و خلاقیت در هنر و نمایش و سینما به دست میآید؟ آیا موضوع راهبردی دانایی سینمایی که فقدان آن هر منظومه هنری رسانهای را به تکرار و کسالت و رکود میکشاند کم از دانایی غنیسازیست؟
آنها که کمر به توهین و تحقیر و پروندهسازی برای اهل سینما میبندند نظرشان در باره کارد آجین شدن مهرجویی و همسرش چیست؟
آنها که سینمای ایران را تضعیف میکنند و ملت را به سوی بازار سیاه صوت و تصویر میرانند، یا دشمن این مملکت هستند و یا بر شاخه نشستهاند و بُن میبُرند.
پارسای عزیز
آزار تو آزار همه سینماست و هر اهانتی به شما و سایر هنرمندان متوجه شود، علی السویه بین همه ما تقسیم شده است…
آیا سینمای ایران یک پارسا پیروزفر بیشتر دارد…؟ همچون هنرمندان یکتای دیگری که هر کدام سرمایهای اجتماعی برای این مملکت محسوب میشوند؟ آیا اینجا نمیشود به دنبال رد پای نفوذ بود؟ آیا بازار سیاه تا همه بازار رسمی را نبلعد و پیش از آن ویران و تسخیرش نکند دست بر میدارد؟»
خبرنگار: وحید تیموری