به گزارش دیوان نیوز؛ نساجی مازندران و پرسپوليس از صعود به مرحله بعد رقابت قهرمانی باشگاه‌های آسيا بازماندند! چرا؟ دليل روشن است؛ از قديم گفتن ؛ هرچقدر پول بدی آش می‌خوری..! در فوتبالی كه مدل توسعه‌اش محدود نمودن سقف قراردادهاست، از چنين تفكر غلطی چه انتظاری بايد داشت؟
اينكه باشگاه‌های ما قادر به درآمدزايی نيستند و چون همواره بدهكارند و راه‌برون رفت از اين معضل برای كسب مجوز حرفه‌ای برای ورود به مسابقات، تعيين سقف قرار دادها است يك اشتباه بزرگ و نابخشودنی بود. به سپاهان نگاه كنيد. چنين تيمی كه مثلا يك دو جين بازيكن در اختيار دارد و در ليگ به خاطر عدم رعايت سقف قرارداد با كسر امتياز جريمه می‌شود و وقتی به الاتحاد می‌بازد از پرسپوليس به‌عنوان تيم دولتی كه قادر به جذب بازيكنان مورد نظرش نبود و يا نساجی به‌عنوان بخش خصوصی با سرمايه گذاری بدون بازگشت (!)برای حضور در ليگ دست وپا می‌زند، چه انتظاری بايد داشت؟
آری! از فوتبال ما با چنين ساختار معيوبی در مقايسه با تيم‌های عربی كه امثال رونالدو، نيمار، بنزما... در پی كسب قهرمانی آسيا هستند، چه انتظاری بايد داشت؟
وقتي رئيس فدراسيون كشورمان بدون توجه به منابع و مكانيزم‌های درآمدی فوتبال به‌عنوان پول‌سازترين صنعت جهان به دنبال استخدام بازيكنان نامی جهان توسط عرب‌ها (كه همه نگاه‌ها از لاليگا و بوندس ليگا و ليگ برتر جريزه متوجه ليگ عربستان شده) با قيافه حق به جانب می‌گويد «فوتبال عرب‌ها لطمه خواهد خورد!» با چنين نگاهی و با وجود تعيبن سقف در فوتبال آيا اگر پرسپوليس به دور بعد صعود می‌كرد ظلم به فوتبال آسيا نبود؟ چرا انتظار داريم با رشد و توسعه در فوتبال آسيا، نمايندگان فوتبال ما مثل ادوار گذشته با ١١-١٢ بازيكن به فينال آسيا برسند؟
آقای نبی!لطفا اگر آقای تاج خودش را به خواب نزده ، او را بيدار كن..! امروز اگر نمايندگان فوتبال ما از آسيا حذف شدند، هيچ بعيد نيست همين سرنوشت در انتظار تيم ملی باشد.
نویسنده: مجید سعيدی