به گزارش دیوان نیوز؛ بازی دو تیم تقریبا تماشایی از آب درآمد و  سیرجانی‌ها به‌رغم غیبت ۴ مهره اصلی‌شان فرصت‌های خطرناک بیشتری را نسبت به صدرنشین در ۱۸ قدم حریف خلق کردند، اگر آنها از وجود مهره‌های غایبشان سود می‌بردند شاید روز سخت‌تری را برای استقلال رقم می‌زدند.

داوری هم در این دیدار باز با حرف و حدیث‌هایی همراه شد، به طوری که هر دو گل بازی محل تشکیک کارشناسان داوری قرار گرفت و باز نشان داد که داوری ما پیش و بیش از "وی ای آر" محتاج افزایش سطح دانش، آگاهی، بینش، کارآیی و بازدهی داوران است.

استقلال اما، باز اسیر نبردن و کسب حداقل امتیاز در خارج از خانه شد، گویا این روند به عادت این تیم تبدیل شده است که می‌تواند جایگاه آنان را در جدول تغییر دهد هم چنانکه فعلا به تهدیدی برایشان منجر شده است.

 کسی منکر این نیست که ابزار نکونام برای قهرمانی، کافی نیست ولی صدرنشین بودن با همین ابزار نیز توقعات را از تیم استقلال بالا می‌برد. ساده‌ترین بیان این است که؛ وقتی با این نفرات به صدر رسیدند و در صدر هم ماندند پس توانایی حفظ آن و رسیدن به قهرمانی را نیز می‌توانند داشته باشند. البته دلیل جامعی نیست ولی محل درنگ نیز می‌باشد از آن جهت که برطرف کردن ایرادات تیمی و ضعف‌های هم چنان پابرجای برخی از همین نفرات- که گویا رشد و پیشرفت خویش را چندان نمی‌پسندند- می‌تواند کمک شایانی به تداوم صدرنشینی آبی پوشان کند، هرچند تقویت تیم می‌تواند طی این مسیر را راحت‌تر و ممکن‌تر نماید.

نکونام و دستیارانش باید در پی رفع نقایصی باشند که از عوامل عدم کسب پیروزی استقلال در بازی‌های بیرون خانه است؛ حتی برابر فولادی که پایین نشین جدول است. نکونام و کادرش باید بررسی کنند که چرا برخی از بازیکنان توانایی استفاده بهینه از ظرفیت‌های خود را بطور مداوم ندارند؟ به نظر می‌رسد استقلال علاوه بر تقویت نفرات درون زمین به تقویت کادر فنی نیز محتاج است. شاید یک تمرین دهنده مجرب بتواند خیلی از این مسائل را کاهش دهد.

نویسنده: عبدالله دارابی