درباره آنتونیو آدان، نمی‌دانیم از کجا شروع کنیم. از دورانِ حضور او در رئال‌مادرید و اسپورتینگ لیسبون یا عملکرد ضعیف و دور از انتظارش در استقلال. البته تقصیری هم متوجه این دروازه‌بان نیست؛ او کفش‌ها را آویخته و از فوتبال خداحافظی کرده بود اما اصرار ساپینتو و پیشنهاد جذاب و چند صد هزار دلاری باعث شد از تصمیم خود صرف‌نظر کند، راهی ایران شود و پیراهن استقلال را بپوشد.
برای آدان، بهتر بود کنار خانواده‌اش بماند، فوتبال را از تلویزیون تماشا کند و هرگز به مستطیل سبز باز نگردد. او به اصرار ساپینتو برگشت اما آن دروازه‌بانی نبود که باید. عبدالله ویسی می‌گفت: «یک دروازه‌بان خوب، از پدر و مادر خوب هم بهتر است.» حالا و برخلاف قبل معتقدیم که آدان، پدر و مادر خوبی نیست و این موضوع را در بازی‌های اخیر اثبات کرده است.
ابتدا تصور بر این بود که آدان می‌تواند جایگزین مناسبی برای حسین حسینی باشد. استقلال اگر با کاپیتان خود به مشکل خورده بود، باید بهترین گلر را جذب می‌کرد تا جای خالی او حس نشود اما این کار را نکرد. آدان بعد از ۱۷ ماه دوری از فوتبال، پشت سر گذاشتن یک مصدومیتِ سخت و همچنین تصمیمی که برای خداحافظی گرفته بود، انتخابِ عجیب ساپینتو شد.
در ۳۸ سالگی و این شرایطِ سخت، آدان آمد تا هواداران استقلال حسینی را فراموش کنند اما زهی خیال باطل. هر چه که از مسابقات گذشت تازه فهمیدیم که این پیرمرد اسپانیایی نه گره‌گشا است و نه می‌تواند حتی یک دروازه‌بان معمولی برای استقلال باشد. نتیجه‌اش گل‌هایی است که او در بازی‌های اخیر دریافت کرده و عجیب اینکه همچنان مورد اعتماد ساپینتو و کادرفنی قرار می‌گیرد!
آدان سنگین است و کُند؛ به همین دلیل نمی‌تواند آنچنان که باید پشتِ مدافعان را پوشش بدهد و مثل یک سوئیپر عمل کند. او از همان بازی سوپرجام نیز نشان داد که دو ضرب‌گیر است و توپ‌ها را اغلب دفع می‌کند و نه مهار. این‌ها مشکلاتی است که با دوری از فوتبال و بازی‌های رسمی، گریبانِ این اسپانیایی را گرفته است.
به این کاری نداریم که رزومه‌ی آدان چیست؛ او در کدام باشگاه‌های مطرح بازی کرده و در کدام لیگ‌های معتبر سابقهِ دروازه‌بانی دارد. او الان و در استقلال دور از انتظار ظاهر شده، گل‌هایی دریافت کرده که به قول هواداران، در مسابقات غیررسمی هم قفل است. او پر اشتباه است و روی گلِ شمس‌آذر هم دیدیم که چه واکنشی از خود نشان داد.
می‌گویند علیرضا بیرانوند در هر تیمی حضور داشته، قهرمان شده. یعنی اینکه او توانسته با عملکردِ خود، تیم‌هایش را به سمت و سوی قهرمانی سوق بدهد. پستِ دروازه‌بانی یکی از مهمترین و یا بهتر بگوییم پراهمیت‌ترین پست در فوتبال است. به طوری که اگر امثالِ بیرانوند را داشته باشید می‌توانید مدعی قهرمانی باشید و اگر دروازه‌بانی در اندازه‌های آدان، باید ۷ گل از الوصل دریافت کنید و در لیگ ایران هم مقابل شمس‌آذر به پیروزی نرسید.
برای آدان، بهتر بود کنار خانواده‌اش بماند، فوتبال را از تلویزیون تماشا کند و هرگز به مستطیل سبز باز نگردد. او به اصرار ساپینتو برگشت اما آن دروازه‌بانی نبود که باید. عبدالله ویسی می‌گفت: «یک دروازه‌بان خوب، از پدر و مادر خوب هم بهتر است.» حالا و برخلاف قبل معتقدیم که آدان، پدر و مادر خوبی نیست و این موضوع را در بازی‌های اخیر اثبات کرده است.
کمتر بازیکنی را سراغ داشتیم که در پایان هفته پنجم، بحثِ جدایی‌اش در نیم‌فصل مطرح شود اما برای آدان این اتفاق رخ داده و در روزهای اخیر شایعه‌هایی موثق در این رابطه شنیده شده است. باید ببینیم سرنوشت این اسپانیایی با استقلال به کجا می‌رسد؟ آیا ساپینتو دوباره به او اعتماد می‌کند و یا بار دیگر سراغ حبیب فرعباسی را می‌گیرد و به دروازه‌بان ۲۷ ساله و ایرانی خود میدان می‌دهد؟