به گزارش اختصاصی دیوان نیوز؛ بدیهی است برخی نامزدهای ریاست جمهوری و افراد شاخص شرکت کننده در انتخابات شوراها، مواردی را فهرست وار در ارتباط با پاره ای مباحث کلی ورزش از جمله تعیین تکلیف تیم های مطرح فوتبال پایتخت و نکات دیگر را جسته و گریخته ارائه و در ستادهای خود بخش ورزش را نیز مورد توجه قرار دادند اما اینکه برنامه جامع و مشخصی در این حوزه وجود داشته باشد و راهکارهای روشنی حداقل برای مشکلات کلی ورزش ارائه شود، به چشم نیامد.
به عنوان نمونه، مباحثی چون تغییر ساختار ورزش کشور، تفکیک بخش جوانان از ورزش، چگونگی تعیین تکلیف تیم های فوتبال پایتخت، نحوه و راهکارهای گسترش خصوصی سازی، چگونگی افزایش سرانه ورزش، فراگیر کردن ورزش همگانی در سطح جامعه، تکمیل پروژه های ناتمام، ارزان کردن ورزش برای عموم، تعیین تکلیف جوایز قهرمانان مدال آور جهان و المپیک، فرهنگ سازی و توجه به اقتصاد ورزش، چگونگی حل و فصل پخش تلویزیونی مسابقات، راههای کشف، پرورش و حفظ نخبه های این عرصه، موضوع بازنشستگی مدیران توانمند و باتجربه مورد اشاره واقع نشد. البته فرصت مناظرات کوتاه بود و مباحث فراوان، در نتیجه برخی از نامزدها اولویت را به نفی رقیب و اثبات خویش معطوف و الباقی را صرف معیشت و اقتصاد کردند در نتیجه مقوله هایی مانند ورزش و سلامت و مباحثی از این دست، زیر سایه سنگین سیاست مجالی برای ظهور پیدا نیافت.
بی گمان ترسیم چنین فضایی می تواند جامعه بزرگ ورزش و میلیون ها علاقه مند این عرصه را نگران کند که، مبادا باردیگر فردی نا آشنا به مقوله تربیت بدنی و از حوزه های غیر تخصصی به ورزش تحمیل شود.؟
جامعه ورزش کم از این بی توجهی ها لطمه نخورده و عقوبت تلخ حضور مدیران صفر کیلومتر را نچشیده است.چه بسا همین بی توجهی ها قریب به اتفاق ورزشی ها را بر آن داشته تا در برابر مدیران سیاسی ورزش موضع مخالف بگیرند.
ذکر فراگیری ورزش در جهان معاصر، تاثیر آن در اقتصاد، بهداشت و سلامت، نشاط جامعه، غرور ملی، دیپلماسی عمومی، تصمیم گیری های سیاسی دولتمردان و حتی میزان محبوبیت آنان بر کسی پوشیده نیست. امروزه کشورها با بهره گیری از این پتانسیل قدرتمند در جهت همگرایی ملی، اتحاد و همبستگی و نظم اجتماعی گام برمی دارند. بنابراین حالا که در مناظره ها و بیان دیدگاه نامزدهای شرکت کننده در انتخابات، اعم از ریاست جمهوری و شوراها، امکان پرداختن به مباحث کلان ورزش کمتر میسر شد، انتظار می رود آن عده از منتخبین که برنامه های مجزا جهت ورزش ارائه کردند و از قضا برنامه یکی از این بزرگان کارشناسی، بلند پروازانه و جامع بود،پس از رای آوری، در راستای تحقق حداکثری مطالبات جامعه چند ده میلیونی ورزش و علاقه مندان این مقوله، به مرحله اجرا گذاشته شود. بر همین اساس شایسته است، گزینش وزیر ورزش و حتی سایر وزرا،(به دلیل اینکه تمام وزارتخانه ها از تشکیلات ورزش و تربیت بدنی برخوردارند) شهرداران و مسئولین ورزش شهرداری ها با با چاشنی رفع دغدغه جامعه ورزش همراه باشد. چنانچه این دغدغه ها در نظر گرفته شود، می توان امید داشت جامعه بسوی سلامت و تندرستی گام بردارد، هزینه های بهداشت، مراقبت، اعتیاد، بزهکاری به حداقل کاهش یابد و نشاط، امید، سلامت، غرور و سرزندگی افزایش پیدا کند.