سیروس جعفری/ به گزارش دیوان نیوز؛ مسعود سلطانی‌فر رفت اما آثار مخربش در وزارت ورزش و جوانان سالیان متمادی برای خانواده بزرگ ورزش به طور آشکار و نهان خودنمایی خواهد کرد، بر شخص مسعود سلطانی فر، مرد اول ورزش نمی تازم اما به عملکرد ضعیفش در این وزارتخانه عریض و طویل که جز یاس، سردرگمی، ناامیدی، بحران سازی و بی‌برنامگی ازخود به جا نگذاشته است، نقدهای بسیاری دارم.
از نمایندگان محترم دوره قبل مجلس شورای اسلامی که عملکرد ضعیف وزیر ورزش را به باد انتقاد نگرفته‌اند و اقدامی برای برکناری و استیضاح سلطانی فر انجام ندادن دلگیرم و از مدیرانی نالایقی که به ناحق بر مسند فدراسیون‌ها، ادارات کل و مدیریت‌های کلان ورزش تکیه زدند، بسیار رنجورم!
اگر نگاهی اجمالی به عملکرد پر از فراز و نشیب سلطانی‌فر و تعدادی از مدیران بی کفایتش بپردازیم، به درستی درمیابیم که ورزش ما در زمان تصدی‌گری سلطانی فر راه نزول و سقوط را به درستی پیموده است و چنان ضربه محکمی بر پیکر ورزش نواخته که قلم از وصفش عاجز و زبان از گفتنش قاصر می‌باشد.
از شاهکارهای به یاد ماندنی جنابشان، می‌توان به باشگاه‌های مقروض، ورزشکاران مغموم، خبرگان ورزشی مغضوب، کارشناسان، متخصصین و تحصیل کردگان خانه نشین، ورزشگاه‌ها و سالن‌های فرسوده تعطیل شده و به خصوص تقابل و بی‌حرمتی ها که امروزه سخن روز و نقل مجلس است، به طور مختصر اشاره داشت که ماحصلش شلاقی بود که بی‌خردانه بر پیکر نحیف ورزش و دوسدارانش نواخته شد، که هیچ مرهمی هم کارساز آن زخم کاری نیست.
ذات ورزش هیچگاه بحران ساز نبوده و نخواهد بود، این مدیران ناکارآمد ماندگار در ورزش عامل اصلی و همیشگی بحران سازی در ورزش بوده اند که راه تحریم و سقوط ورزش را در مجامع داخلی و برون مرزی پی ریزی کردند و تا نتایج حاصله دقیقه‌ای از پا ننشستن تا بالاخره به سرانجامش رساندند و در منجلاب عمیقی غوطه‌ورش ساختند.
روی دوم سکه سخنم با مدیران رانتی، بله قربان گو و مداهنه‌گویانی است که به علت عدم شناخت به ورزش و ناکارآمدی مسبب اصلی ناکامی‌ها در میادین داخلی و برون مرزی اعم از مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک هسنتد و سخن دیگرم به مهمانان ناخوانده ورزش است که به ناحق و فقط براساس رفاقت و روابط سیاسی بر گستره ورزش چمباتمه زدند و در راستای نابودی ورزش کاری انجام ندادند و شاید هم تنها کارمثبتشان عکس یادگاری گرفتن با ورزشکاران و پیشکسوتان ورزش بود، این مدیران مداهنه گو برای افول و سقوط ورزش کاری کردند کارستان، که به تفسیر درباره آن خواهم گفت و نوشت!
بله رئیس ورزش رفت، آن هم چه رفتنی! نه آمدنش در ورزش خوشایند بود و نه بودنش! سلطانی فر رفت آن هم با کوله‌باری از ناکامی ها، تلخی ها، بحران زدگی ها و نابسامانی ها که آیندگان ورزش هرگز به نیکی از وی و دست نشاندگانش یاد نخواهند کرد، ورزش را باید به دست اهل ورزش سپرد و دیگر هیچ....
