به گزارش دیوان نیوز، این نانوزیست‌حسگر، یک کاوشگر کوچک بوده که از فلورسانس برای نشان دادن pH سلول‌ها، از نظر اسیدی یا قلیایی بودن، استفاده می‌کند. این حسگر تشخیص می‌دهد که آیا سلول‌ها در معرض خطر هستند یا خیر و همچنین به پزشک نشان خواهد داد که سلول‌ها در مراحل اولیه سرطان یا سایر بیماری‌های جدی هستند یا نه.

وقتی سلول‌های انسانی اسیدی‌تر می‌شوند، نشان می‌دهند که سرطان ممکن است در کمین باشد. این نانوزیست‌ حسگر که اندازه آن تنها یک میلیاردم متر است، از نقاط کربن فلورسنت ساخته شده و می‌تواند از ضایعات مواد غذایی ساخته شود که در این مورد از آب پرتقال فاسد برای ساخت آن استفاده شد.

در این پروژه پرتقال‌ها به‌دلیل سطوح بالای اسید اسکوربیک که عملکرد نانوزیست‌حسگر را بهبود می‌بخشد، برای به حداقل رساندن ضایعات مواد غذایی مورد استفاده قرار گرفتند. در این فرآیند که شامل بیوپسی بافتی از سلول‌های مشکوک به سرطان هستند، سلول‌ها در پتری دیش قرار می‌گیرند. سپس با استفاده از یک پیپت آزمایشگاهی، نانوزیست‌حسگر روی سلول‌ها اعمال می‌شود، در ادامه سلول‌ها با یک میکروسکوپ فلورسانس، نوعی میکروسکوپ که تغییرات نوری ظریف را نشان می‌دهد، بررسی می‌شوند.

پوریا لسانی، محقق ارشد و دکترای مهندسی زیست پزشکی دانشگاه سیدنی با بیان اینکه نوسانات شدید اسیدیته سلول‌ها می‌تواند منجر به عملکرد نامناسب، رشد و تقسیم سلولی شود و در نهایت منجر به بیماری‌های جدی شود، گفت: ما یک نانوزیست‌حسگر حساس و مقرون به صرفه برای اندازه‌گیری بلادرنگ میزان اسیدیته سلول‌ها ایجاد کرده‌ایم.

لسانی افزود: این نانوزیست‌حسگر همچنین می‌تواند به ما کمک کند تا درک بهتری از چگونگی ایجاد این بیماری‌ها به دست آوریم. بسیاری از بیماری‌ها در طی سال‌ها و حتی دهه‌ها قبل از اینکه فرد کوچک‌ترین علائمی را نشان دهد، شروع به گسترش می‌کنند. بسیاری از بیماری‌ها مانند آلزایمر، زمانی که علائم وجود داشته باشد، برای درمان آنها خیلی دیر است. دستگاه ما امکان تشخیص دقیق‌تر بیماری را قبل از شروع علائم و همچنین امکان تشخیص زودهنگام بیماری‌های جدی مرتبط با نوسانات pH را فراهم می‌کند.

به نقل از ستاد نانو، وی ابراز امیدواری کرد که این فناوری بتواند به درمان زودهنگام و پیشگیری از بیماری‌های جدی منجر شود؛ چرا که روش‌های کنونی می‌توانند پیچیده، پرهزینه و زمان‌بر باشند، در حالی که این نانو زیست‌حسگر می‌تواند به راحتی در مقیاس بزرگ با هزینه کم تولید شود.

لسانی خاطر نشان کرد: فرآیند ساخت این نقاط کربنی برای نانوزیست‌حسگر شبیه به تهیه غذا در زودپز است. ما همه مواد، مثلاً آب پرتقال گندیده و مقداری آب را با هم داخل راکتوری که تا حدودی شبیه زودپز است، می‌ریزیم، درب آن را محکم می‌بندیم و آن را در یک فِرِ علمی که با دمای حدود ۲۰۰ درجه سانتیگراد گرم شده، قرار می‌دهیم. افزایش دما و فشار داخل راکتور، ساختار مولکولی اولیه مواد را شکسته و به آنها کمک می‌کند تا ماده جدید نقاط کربنی تشکیل دهند و سپس از این نقاط برای ساختن نانوزیست‌حسگر استفاده می‌شود.