به گزارش دیوان نیوز؛ در یادداشت محمد رحیمی آمده است: امروزه با افزایش جمعیت، توسعه شهرنشینی و گسترش فعالیت‌های صنعتی، میزان تقاضای آب به طرز چشم‌گیری افزایش یافته است که این امر در نهایت موجب بحران آب شده است. استفاده مجدد از آب در صنعت، پتانسیل کاهش هزینه‌های تامین آب و تصفیه فاضلاب توسط صنایع و کاهش فشار بر منابع آب را دارد. یکی از روش‌های کاهش مصرف آب در صنعت، استفاده مجدد از پساب است. بسته به نوع و کیفیت فاضلاب، ممکن است مستقیما مجددا مورد استفاده قرار گیرد یا قبل از استفاده مجدد (یعنی بازیافت) تصفیه شود. فناوری‌های مختلفی برای استفاده مجدد مستقیم و همچنین تصفیه فاضلاب غیرمتمرکز برای بازیافت فاضلاب وجود دارد.
کاهش میزان مصرف آب توسط صنایع می‌تواند برداشت آب از منابع آب محلی را کاهش دهد که این امر در نتیجه دسترسی به آب را افزایش داده، تخلیه فاضلاب و بار آلاینده آنها را کاهش می‌دهد و میزان مصرف انرژی حرارتی و به طور بالقوه هزینه پردازش را کاهش می‌دهد، اما این امر مستلزم دانش بالا، نیاز به سرمایه گذاری مالی و همچنین اصلاح سیستم تصفیه فعلی است.
استفاده مجدد از فاضلاب می‌تواند بین صنایع مختلف نیز انجام شود. مبادله ضایعات به نفع دو یا چند کسب و کار به عنوان «همزیستی صنعتی» نیز شناخته می‌شود. در همزیستی صنعتی، همه اعضا با کاهش نهاده‌های لازم در فرآیند تولید (به عنوان مثال آب، مواد آلی) یا با کاهش هزینه‌های تصفیه فاضلاب، از این ترتیب سود می‌برند. پتانسیل استفاده مجدد از فاضلاب به عواملی مانند فاصله بین مشاغل (هزینه حمل و نقل) و حجم و کیفیت تولید فاضلاب نیز بستگی دارد. در صورت نیاز به تصفیه فاضلاب، مشارکت چندین کسب و کار ممکن است هزینه‌های تصفیه را به میزان قابل توجهی کاهش دهد و در نتیجه امکان استفاده مجدد از آن را فراهم کند.
با توجه به اینکه نقش آب در فرآیند تولید صنایع با یکدیگر متفاوت و براین اساس ارزش آب نیز در بین صنایع متفاوت است، نیاز است مطالعات جامعی در این خصوص انجام شود تا تفاوت ارزش اقتصادی آب بازیافت شده بین صنایع مختلف مشخص شود که صاحبان صنایع بتوانند نتایج آن را مبنایی برای اصلاح مصارف صنعتی قرار دهند.