مهدی تیموری- نکات مثبت: نقش آفرینی خوب فاطمه معتمدآریا به لحاظ تکنیکی (فارغ از مسئله شخصیت پردازی که مشکل اصلی این فیلم است) و هوتن شکیبا، فیلم طرح مسئله می‌کند این بلقوه ارزشمند است اما اینکه از پسِ آن برمی‌آید یا نه بحث دیگری‌ست...
نکات منفی: جا با جایی های زمان تماما زاید و بدون کارکرد و دلیل است، کارگردانی به شدت تلویزیونی است و هیچگاه به مدیوم سینما حتی نزدیک هم نمی‌شود، باران کوثری از همیشه تصنعی تر است و...
توضیحات: سه گانه زنانه فیلمساز تکمیل شد اما چه تکمیلی؟ فیلم به قول دوستان تلاش دارد تا هیچ مردی را نشان ندهد و تنها مردی را هم که نشان می‌دهد تمایلات ظاهرا همجنسگرایانه دارد و یا لااقل فیلمساز با شوخی‌های وقت و بی وقت با او سعی در به تصویر کشیدن چنین چیزس دارد. (که البته هوتن شکیبا مثل همیشه بی نظیر است و بیش از پیش ثابت می‌کند که ستاره همه فن‌حریف سینماست) حالا انگار که همه چیز فیلم تکمیل است و به قول معروف جنسش جور و فقط واقعی درآمدن لهجه باران کوثری مانده که اینچنین برسرش بحث و دعواست؟ عامه پسند نه عامه پسند است و نه خاص! فیلمساز حتی طرف خودش را مشخص نمی‌کند؛ مثال عینی می‌خواهید؟ سکانسی که کافه کلبه (!) بسته می‌شود و فیلمساز جای دوربینش را داخل کافه گذاشته و در آن لحظه علاوه بر باران کوثری، هوتن شکیبا، همسر و فرزندش، فیلمساز نیز نگاهش را از روی شخصیت اصلی قصه با بازی به اندازه و مناسب معتمدآریا بر می‌دارد و نسبت به او بی توجه می‌شود. فیلم اما مسئله و دغدغه دارد که این نکته بلقوه در میان‌ این همه فیلم خنثی قابل تحسین است اما اینکه چقدر این دغدغه در تصویر شکل می‌گیرد و فیلمساز از پسِ آن بر می‌آید چیز دیگری‌ست. فیلمساز با دوربین ثابت و تلویزیونی‌اش که چیزهای محدودی از شخصیت اصلی‌اش به ما نشان می‌دهد خواسته یا ناخواسته تصویری ضد زن و نگاهی سکسیتی به ما ارائه می‌دهد. ما کوچکترین خلاقیتی از جنس تصویر که امضای کارگردان در آن باشد نمی‌بینیم. همه چیز در مدیوم شات رخ می‌دهد و فیلم هم از همین جنس است. مدیوم که با یکبار تماشا به راحتی از یاد می‌رود. پیش بینی من اما این است که فاطمه معتمدآریا از شانس‌های اصلی کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش‌‌ اول زن خواهد بود.