عبدالله دارابی/ به گزارش دیوان نیوز؛ اولین عاملی که می‌تواند باعث ناکامی استقلالی‌ها در فینال ۱۰ خرداد شود؛ نادیده گرفتن ایرادات فنی این تیم به شرح ذیل است:
۱- عمق دفاع استقلال به‌واسطه کثرت نفرات این تیم در حمله، کندی رافائل سیلوا و عدم‌پوشش درست فضای بین سیلوا و عارف غلامی توسط روزبه چشمی، در ضدحملات نساجی خطرپذیر بود و حتی در چند نوبت منجر به ایجاد فرصت های خطرناک برای مازنی‌ها شد. پرسپولیس هم در دربی برگشت از همین نقطه موفق به بازکردن دروازه حسینی شد.
۲- ضعف مدافعان میانی به‌ویژه سیلوای بلندقامت در نبردهای هوایی. این ضعف سال قبل در استقلال وجود داشت و امسال نیز به قوت خود باقی مانده است! در نیمه دوم بازی با نساجی، به کرات بازیکنان این تیم درون ۱۸ قدم استقلال روی سر سیلوا سرزنی کردند. نبردهای هوایی‌ای که رافائل مغلوب بازیکنان تیم‌های حریف شده، با اختلاف فاحش از نبردهایی که او پیروز شده است، بیشتر است! جای سوال است که چرا کادر فنی آبی‌ها، این معضل بزرگ دفاع بلند بالای خویش را رفع نمی‌کند؟ البته این بماند که سیلوا به‌عنوان بلند قامت‌ترین مدافع میانی لیگ ایران در یک و نیم فصل حضورش در استقلال نتوانسته با استفاده از این فاکتور گلی به ثمر رساند و حتی در هنگام حضور در حملات استقلال، بازدهی نزدیک به صفر داشته است!
۳- تعدد مهاجمان استقلال در محوطه جریمه حریف به صورت ایستا و در عین حال کمبود یا نبود نفرات در خط پشتیبانی که بتواند آن‌ها را به درستی تغذیه کند. این مسأله نیز به دفعات در نیمه اول بازی با نساجی مشهود بود که متعاقب آن، آبی‌پوشان ناگزیر به روی آوردن به حرکات فردی قایدی می‌شدند. در آن سو هم تعدد مدافعین نساجی و دفاع بسته آن‌ها و نیز اشرافشان به مانند سایر تیم‌ها بر نحوه حرکات مهاجم تکنیکی استقلال، عاملی بود که وی نتواند از انبوه حرکاتش در یک سوم دفاعی حریف استفاده بهینه را ببرد. مضاف بر اینکه توپ‌های برگشتی نساجی‌چی‌ها به دلیل همان کمبود نفراتی که اشاره شد در چند نوبت ضد حملات خطرناک آنان را در پی داشت که در مورد اول شرحش بیان شد. این مسأله را به احتمال فراوان در فینال نیز شاهد خواهیم بود؛ چون پرسپولیس چونان دربی صدم، برای مهار قایدی و محبی به دفاع بسته و متراکم روی می‌آورد و این کار آبی‌پوشان را سخت می‌کند مگر اینکه ساپینتو طرحی نو دراندازد.
۴- تکروی‌های بی‌جای برخی بازیکنان به‌خصوص عناصر تکنیکی و عدم تصمیم‌گیری صحیح در لحظه، در این بازی و نیز بسیاری بازی‌های گذشته استقلال منجر به فرصت‌سوزی‌های فراوانی شد که تکرار و تداوم آن در دیدار پایانی جام حذفی می‌تواند حسرت‌ها به‌جای گذارد. از یاد نبریم که حریف استقلال در فینال پرسپولیس است نه نساجی بحران زده! تیمی که این روزها در اوج آمادگی است و به واسطه قهرمانی در لیگ برتر روحیه‌ای مضاعف دارد. افزون بر آن، فینال دربی است و دربی نبرد لحظه‌ها و بازی تک‌موقعیت‌هاست!
۵- ترکیب نفرات ثابت تیم گویا از منظر ساپینتو به این سادگی‌ها قابل تغییر نیست. دو نمایش خوب از ابوالفضل جلالی در بازی با تراکتورسازی و نساجی دیدیم. فقط نفوذ جلالی در دقیقه ۷۵ بازی اخیر می‌ارزید به کل نفوذهای جعفر سلمانی در این دیدار. جلالی از نظر؛ قدرت بدنی، سرعت، تکنیک‌های فردی و جسارت به مراتب دفاع چپ تراز بالاتری نسبت به سلمانی است ولی معلوم نیست چرا ساپینتو اصرار به استفاده از بازیکنی در دفاع چپ دارد که به زعم خیلی‌ها، پیراهن استقلال برایش گشاد است. دیگر بازیکن ضعیف ولی مورد اعتماد سرمربی پرتغالی، سعید مهری است. او که نتوانسته است علی‌رغم اعتماد فراوان مربی پرتغالی، از حد معمولی فراتر رود در دربی صدم نیز با یک تصمیم‌گیری اشتباه که ناشی از سطح فوتبال اوست مانع از رسیدن استقلالی‌ها به گل تساوی شد. حال آن که زبیر نیک نفس به لحاظ تجربه و خصیوصیات فردی چربش بیشتری بر او دارد و می‌تواند کارایی خط میانی را بیشتر نماید.
اما دومین آفت در کمین آبی پوشان غرور ناشی از ۲ برد پرگل در ۲ بازی اخیر است. استقلال در این ۲ دیدار معادل ۷۴ درصد گل های نیم فصل اولش را به ثمر رساند و همین می‌تواند مانند پیروزی شش بر یک برابر هوادار غرور کاذبی را به آنان تحمیل کند، البته اگر از دربی گذشته درس های لازم را نگرفته باشند. همچنین بعد روحی، روانی می‌تواند سومین عامل در ناکامی استقلال در فینال جام حذفی باشد. بدون‌شک در دربی آمادگی روحی، روانی مقدم بر آمادگی فنی است و غالبا برنده دربی‌ها از منظر این نوع آمادگی، موضع برتری بر رقیب خود داشته است. استقلالی ها قبل از دربی برگشت لیگ برتر و بلافاصله پس از پایان بازی با هوادار، ناخواسته جنگی روانی را علیه خود استارت زدند، آن هم بخاطر گلی که دروازه‌بان‌شان از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. متعاقب آن موضع‌گیری و حتی شیطنت برخی رسانه‌ها از جمله برنامه فوتبال برتر رسانه ملی پیرامون دیدار استقلال و هوادار، ابعاد این بازی روانی را علیه آبی پوشان گسترده‌تر کرد و بار منفی روانی آن نصیب این تیم در آستانه دربی شد. اکنون این جنگ روانی را علیه آنان، پرسپولیسی‌ها بلافاصله پس از پایان بازی‌شان با هوادار آغاز کردند. آن‌هایی که از گذشته دستی در این فوتبال دارند منظور غایی سخنان مدیرعامل، سرپرست و سرمربی قرمزها را پس از رسیدن به فینال جام حذفی، نیک می‌دانند. پرسپولیسی‌ها با همین حربه در لیگ برتر توانستند به مقصود خود برسند، ورق را به سود خویش رقم زنند و به قهرمانی برسند. همواره در مصاحبه های درویش، پیروانی و گل محمدی ایجاد جنگ روانی ولو غیر منصفانه برای نیل به مقصود جایگاه خاصی داشته است! ادبیات و مواضع اینان پس از بازی با هوادار گویای این موضوع است وگرنه سخنان سرمربی قرمزپوشان در کنفرانس خبری در مورد داوران و اتفاق و اعتراض وی در دربی اسفند ۱۴۰۰ که با مواضع، عملکرد وی در طول فصل و رفتارش در آن دربی، تفاوتی چشمگیر دارد. مضاف بر اینکه، اینان نسبت به رقیب در این زمینه هم تبحر بیشتری دارند و هم ابزار رسانه ای قویتر. استقلال برای کسب جام حذفی باید فکری اساسی برای ۳ گانه فوق بنماید وگرنه این جام هم نصیب رقیبش می‌شود و آن ها در فتح دو جام معتبر فوتبال کشور ناکام می‌مانند.