یکی از این راه هایی که به قول متولیان این کار، ره چندین ساله را می توان با آن، یک شبه رفت، شرکت و سرمایه گذاری در «سایت های شرط بندی» است، حرف و حدیث های زیادی در خصوص این معضل جدی جامعه که به صورت زنجیره ای در حال رشد و نمو است زده شده است، اما ماهیت آن ها هیچ موقع تغییری نکرده است، عده ای به زعم خودشان می خواستتند به هر روشی که شده در دین راهی برای حلالیت این موضوع پیدا کنند، اما شرع مقدس حرفش در خصوص شرط بندی که در این وادی به «قمار محض» تبدیل شده، یکی بوده و هست: «حرام» و به قولی هیچ بند و تبصره ای هم ندارد.
فعالیت سایت های شرط بندی، فقط به پیش بینی ختم نمی شود و موضوعات مختلفی برای خالی کردن جیب خلق الله در این نوع سایت ها وجود دارد، از پیش بینی مسابقات ورزشی و یا رخداد های غیرورزشی (از انتخابات و چیز های عجیب و غریبی که حتی امروزه به تعداد کشته شدگان کرونا در روز هم رسیده است) گرفته تا میز های انفجار و کازینو، عوامل مختلفی هستند که پای کاربران را از سایت ها جدا نمی کند.
روش مخرب متولیان این پایگاه های فساد، ایجاد اعتیاد برای کاربرانشان است که به روش های مختلف، به اهدافشان می رسند و متاسفانه، فعلا هم هیچ راهکار مناسبی برای از بین بردن این پایگاه ها پیشنهاد نشده است.
باز شدن پای سایت های شرط بندی در ورزش، مشکلات عدیده ای را به وجود آورده است، اول اینکه پای فساد و تبانی را بازهم به ورزش باز کرده و دوم اینکه این فساد به خود ورزشکاران هم سرایت کرده است، به دلیل گردش مالی بسیار بالای این سایت ها عده ای از ورزشکاران و مربیان روی با انجام این اعمال آورده اند. اگر این معضل جدی در ورزش ادامه دار باشد باید فاتحه اصل ورزش را بخوانیم، زیرا ورزش به ویژه فوتبال که یک اصل مهم با عنوان غیرقابل پیش بینی بودن را دارد، جذاب ترین بخشش را از دست می دهد.
روی آوردن جامعه و خصوصا جوانان به این نوعِ کسب درآمد را می شود از جنبه های روان شناختی بررسی کرد، شاید این نوع سایت ها به زعم خود کاربران آن ها، راه مناسبی است برای کسب درآمد افرادی که شغل یا حرفه مشخصی ندارند و به نوعی هم برای آن ها تفریح است و هم یک راهی برا کسب درآمد.
اما شرایط این طور نیست، اگر چرخی در شبکه های مجازی خصوصا اینستاگرام بزنیم، هر از گاهی با متولیان این سایت ها رو به رو می شویم، افرادی که ملقب به «شاخ های مجازی» شده اند، دلیل معروفیت این افراد، فقط ثروت زیاد آن ها است؛ البته این مسئله صرفا محدود به همین شاخ های مجازی و ناشناخته های حقیقی نمی شود و بارها دیده شده که بسیاری از افراد معروف و حتی ورزشکار به صورت علنی و رسمی دست به تبلیغ و شرکت در این بنگاه های موسوم به «سایت های بِت» زده اند که «پیام صادقیان» و «شیث رضایی» از مشهورترین آن ها بوده اند (که البته شیث رضایی پس از مدتی، این تبلیغات را از بخش بیوی صفحه اینستاگرامی اش پاک کرد).
اگر بخواهیم موشکافانه تر اوضاع زندگی آن ها را بررسی کنیم، به درآمد بالای آن ها از احداث همین سایت های شرط بندی می رسیم، اما اگر به وضع زندگی کاربران این سایت ها هم نیم نگاهی داشته باشیم، تفاوت عجیب و غریب صاحبان و کاربران این سایت ها را متوجه می شویم. نتیجه گیری این بحث، کار سختی نیست، روی آوردن به سایت های شرط بندی هیچ سودی عاید کاربر نمی کند اما برای صاحبان این سایت ها، سودی کلان و غیرقابل توصیف دارد؛ منظور و نظرمان شفاف و واضح است و یک مثالِ ساده تر و رایج آن هم ارجاعی است به فیلم «کازینو» (ساخته «مارتین اسکورسیزی») که نقش اصلی آن یعنی «سام روتستاین» (رابرت دنیرو) صراحتا عنوان می کند که «شما در کازینو هرگز برنده نخواهید بود و پیروز اصلی دستگاه است»!
نهایتا اینکه به حدی این وضعیت و کسب درآمد برای این شاخ های مجازی و حقیقی که البته در خارج از ایران این سایت های فارسی زبان را مدیریت می کنند، شیرین است که برای جذب مخاطب روی به هر کاری حتی وطن فروشی هم آورده اند...
نویسنده: محمدرضا ولی زاده