به گزارش دیوان نیوز؛ همانطور که میدانید، جرایم تخلف رانندگی جنبه تادیبی داردواگرمتخلف بلافاصله پس ازوقوع تخلف آگاه شود، طبعادیگر آن خطارامرتکب نخواهدشد، بدینگونه هدف غایی پلیس که همانا ایجادنظم وانضباط شهری است محقق میشود.
لیکن عدم آگاهی مالک خودرو از تخلف و جرایم آن باعث میشودکه تخلفات تکرارشود، و هر وسیله نقلیه در کشور به عنوان یک"قلک سیار" برای پلیس راهنمایی ورانندگی کسب درآمدکند.
پلیس راهنمایی ورانندگی استدلال میکند که هرمالک خودرو ملزم است که با صرف وقت و هزینه شخصی با مراجعه به دفاتر پلیس +10 و همچنین سایت راهور 120 نسبت به اخذصورت وضعیت تخلفات مبادرت نماید، وخودراملزم به آگاهی دادن به مالکین خودرونمیداند، وقصد تمکین به قانون واجرای آن که هماناتحکیم حقوق شهروندی است، ندارد.
از این مهمتر، هویت مامور جریمه کننده، حداقل باید با یک کد اختصاصی قابل شناسایی باشد و همزمان با ارسال پیامک تخلف برای مالک خودرو ارسال شود، و حتی در سیستم راهور ۱۲۰، قابل شناسایی باشد.
چون برابر تبصره ماده ۵ قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی، در صورتی که ثابت شود مأموران و نیز داوطلبان مذکور در ماده 2 حسب مورد به ناحق قبض جریمه صادر کرده یا با علم و اطلاع گزارش خلاف‌واقع در مورد امور مربوط به این قانون داده اند، ضمن جبران خسارت وارده به مجازات بزه گزارش خلاف واقع محکوم می شوند.
مجازات جرم گزارش خلاف واقع نیز برابر ماده ۷۱۱ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات، تحمل ۳ تا ۶ ماه حبس یا تا ۷۴ ضربه شلاق است.
متاسفانه هویت مامور صادر کننده جریمه به هیچ عنوان حتی به صورت یک کد هم قابل شناسایی نیست و این امر موجب ایجاد حاشیه امنی برای مامورین پلیس شده تا بتوانند بی محابا برگ جریمه صادر نمایند.